Μπορεί να μην ξαναγυρίσω,
μπορεί να μη με ξαναδείς.
Καινούριους τόπους θα γνωρίσω
κι ίσως εκεί να ξεχαστείς.
Μπορεί κι ακόμα ν’ αγαπήσω
άλλα δυο μάτια τρυφερά
και μέσα τους να λησμονήσω
τα δάκρυα πο’ ’χυσα πικρά.
Τι νιώθω τώρα πια δεν το γνωρίζω
κι ούτε γνωρίζω τι ποθώ.
Σαν ανεμόμυλος γυρίζω,
το πεπρωμένο ακολουθώ.
Μπορεί να με πλανέψουν κι άλλες
ακρογιαλιές και δειλινά
κι αγάπες νάβρω πιο μεγάλες,
σκλάβα σ' αυτές παντοτινά.
Όμως μπορεί να ’ρθω και πάλι,
με πληγωμένη την καρδιά,
στη στοργική σου μέσα αγκάλη
σαν τ’ άσωτα τρελά παιδιά.
Ανθούλα Σταθοπούλου-Βαφοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου