Μαριάννα Παπουτσοπούλου-«Παλτό»

Ο κόσμος μας εβούταγε
σε χίλια δυο
σιρόπια.
Διπλόκαρφα μου
έδινες
και
βλοσυρά εκμαγεία.
Ο κόσμος
μάς εδώριζε
στέφανα ωραίων
τάφων.
Ανάσταση
εμύριζεν ο θρήνος
των προβάτων.
Ο κόσμος μας
τρωγόπινε
ή νήστευε
αναλόγως.

Κρεμάλα το σχοινάκι του
ελύθη παρά θίνα.
Του ξέφυγα
του κόσμου τους
και μ' άλλον κόσμο
τρέχω
που με διαβαίνει
πριν διαβώ
Που ξέρει
πριν να μάθω
Σαν το παλτό μου
το παλιό
που γνώριζε
πριν γίνω.

Μαριάννα Παπουτσοπούλου (1951) , Πόλερως, Γαβριηλίδης, 2001.