Σοφία Πόταρη-« Παράξενος κήπος ... »

Μια εποχή, παράξενος ήταν κήπος
άδενδρος, γυμνός, σώμα χωρίς αγκάλη
ψυχή καμιά, καρδιάς κανένας χτύπος
θάνατος; ή μια ζωή κλωθόταν άλλη;

ο κήπος σαν άνθρωπος με κρύο ύφος
στης ερημιάς στεκόταν τ’ άστοργα κάλλη
μια σκιά μονάχη γλιστρούσε στο βύθος
τ’ απόβραδου, ποθώντας ποιάν αγκάλη;

ξάφνου σ’ απόμερη του κήπου περασιά
σε πέτρας ριζιμιάς βαθύσκια χρεία
σαν θάλασσ’ αναδεύεται δαιμονικιά

στοιχειό ταμένο στου σκότους τη λατρεία
λάμια; ή καλομοίρα συμπονετικιά;
δεν είδα. τα μάτια μου σκεπάσαν βρύα.

Πηγή:http://homouniversalisgr.blogspot.com/2017/09/blog-post_39.html