Όταν βραδιάζει
μπαίνει στην κάμαρα το Άγνωστο
με ανάλαφρες πατούσες
και δίπλα σου πλαγιάζει.
μπαίνει στην κάμαρα το Άγνωστο
με ανάλαφρες πατούσες
και δίπλα σου πλαγιάζει.
Είναι η νύχτα εξοικείωση γλυκιά
μ’ εκείνο που φοβάσαι.
Μα πριν παραδοθείς
ο νους φροντίζει
και στήνει γέφυρες
για νέα συνάντηση με το φως.
μ’ εκείνο που φοβάσαι.
Μα πριν παραδοθείς
ο νους φροντίζει
και στήνει γέφυρες
για νέα συνάντηση με το φως.
Κι ανοίγει πάλι το παράθυρο στον ήλιο.
Ο χρόνος καίγεται, καίγεται
σαν χαρτί.
Κανένας σπλαχνικός άνεμος
τη στάχτη του δε λέει να σκορπίσει
προτού το Άγνωστο
σε μια μοιραία συνάντηση , μαζί του να σε πάρει.
σαν χαρτί.
Κανένας σπλαχνικός άνεμος
τη στάχτη του δε λέει να σκορπίσει
προτού το Άγνωστο
σε μια μοιραία συνάντηση , μαζί του να σε πάρει.
Υπάρχει άραγε πέρασμα γυρισμού
απ’ τη Μεγάλη Νύχτα;
απ’ τη Μεγάλη Νύχτα;
Αριάδνες και μίτους
δε συναντάς
παρά στα παραμύθια.*
δε συναντάς
παρά στα παραμύθια.*
*Υποσημείωση (της ποιήτριας): Η εναλλακτική απάντηση «Αριάδνες και μίτους δεν συναντάς μόνο στα παραμύθια » αλλάζει βέβαια το νόημα του τέλους του ποιήματος , αλλά το αφήνω στη διακριτική ευχέρεια του αναγνώστη.
Κυριακή Καρσαμπά, «ΣΧΕΔΟΝ ΓΥΜΝΗ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ» ΑΩ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΗΝΑ: 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου