Federico Garcia Lorca-«Γκασέλα του απελπισμένου έρωτα»

Η νύχτα αρνιέται νά ’ρθει
για να μην έρθεις εσύ
και μήτε εγώ να μπορέσω να πάω.

Όμως εγώ θα πάω,
κι ας τρώει το μηνύγγι μου ένας ήλιος από σκορπιούς.

Όμως κι εσύ θα’ ρθεις
με τη γλώσσα σου καμένη από την αλμυρή βροχή.

Η μέρα αρνιέται νά ’ρθει
για να μην έρθεις εσύ
και μήτε εγώ να μπορέσω να πάω.

Όμως εγώ θα πάω
παρατώντας στα βατράχια το τσακισμένο μου γαρύφαλλο.

Όμως κι εσύ θα’ ρθεις
ανάμεσα από τα θολά του σκοταδιού λαγούμια.

Η νύχτα κι η μέρα δε θέλουν να ’ρθουν
για να πεθάνω εγώ για σένα
κι εσύ να πεθάνεις για μένα.

Federico Garcia Lorca (1898-1936)
Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης

Από το βιβλίο «ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ / ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΑΚΗ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗ», εκδ. Φιλολογική - Μπίμπης.

Πηγή: http://ppirinas.blogspot.com/…/federico-garcia-lorca-divan-…

Γκασέλα: ποιητικό είδος των Μαυριτανών που ο Λόρκα δανείστηκε την ονομασία τους μονάχα για να υπογραμμίσει την ανατολίτικη επιρροή των νέων του εμπνεύσεων.