Δημήτρης Δασκαλόπουλος - Tα χρόνια που θα΄ρθουν

Τα χρόνια που θα ΄ρθουν

έχουν ένα πρόσωπο που δεν μας μοιάζει.

Λιγότερα δέντρα, περισσότερες σκιές

αναποφάσιστα ποτάμια και βουρκωμένες θάλασσες.

Μόνο τα δάχτυλα κρατούν σφιγμένη

την δική τους αμετάφραστη γλώσσα

και οι ψίθυροι στους κλειστούς χώρους

θυμίζουν πώς γεννιέται ένα λουλούδι.

Τα χρόνια που θα 'ρθουν

τα έχουμε κιόλας ζήσει σε βαθιά σιωπή.

Νυχτώνει πάνω στην πόλη. Ετοιμάσου!

Μεταναστεύουμε σε άλλα τοπία

ταξιδεύοντας μέσα στα νεύρα

ενός γέρου πλάτανου, στο κελάρυσμα του νερού,

στην παιδική αθωότητα.

Τα χρόνια που θα 'ρθουν

με μια γεύση στάχτης στις μέρες τους

πάνω από τα ερείπια της πόλης

τροφή για την αξίνα του αρχαιολόγου

είναι γηγενή και αταξίδευτα

στις νύχτες του φεγγαριού.

Τα χρόνια που θα’ρθουν

πάνω από τα ερειπωμένα μας βλέμματα

δεν θα θυμούνται τους κλειστούς χώρους

και τα κορμιά μας ακυβέρνητα

στις νύχτες του φεγγαριού.

Τα χρόνια που θα’ ρθουν

πάνω από την προϊστορική ζωή μας

μικρά λουλούδια στη λησμονιά

της καινούργιας, αγέρωχης μέρας

Τα χρόνια που θα ‘ρθουν

τυφλά κι ανονείρευτα απ’ το πλατάγισμα

μιας παγωμένης φτερούγας.

Τα χρόνια

που θα ‘ρθουν

έφτασαν

Δημήτρης Δασκαλόπουλος (1939-)

Κλειδούχος μοίρα, 1993

Πηγή: Σκοτεινή Πανσέλληνος,σσ. 136-137 Εκδόσεις Νεφέλη