Όσο μπορώ να βλέπω, όσο μπορώ
να κοιτάζω πίσω, υπολογίζοντας
πόσο κρατάει μια άνοιξη, δεν σου γράφω.
Υποχωρώ τρεκλίζοντας, αντρειεύομαι κι υποχωρώ.
Η πιο μεγάλη νίκη είναι η υποχώρηση.
Η πιο μεγάλη αποκοτιά είναι να καταλάβεις
πως ως εδώ και ποτέ πια.
Να βλέπεις το γαλάζιο και να υποχωρείς.
Να βλέπεις το φεγγάρι και να κρύβεσαι.
Όσο μπορώ να λέω μου φτάνει, θα σωπαίνω.
Κι όταν θα πάρεις γράμμα μου
να μην πιστεύεις στη χαρά ή στη λύπη μου,
να ξέρεις,
όταν θα παίρνεις γράμμα μου πως έχω νικηθεί.
Κώστας Γαρίδης
να κοιτάζω πίσω, υπολογίζοντας
πόσο κρατάει μια άνοιξη, δεν σου γράφω.
Υποχωρώ τρεκλίζοντας, αντρειεύομαι κι υποχωρώ.
Η πιο μεγάλη νίκη είναι η υποχώρηση.
Η πιο μεγάλη αποκοτιά είναι να καταλάβεις
πως ως εδώ και ποτέ πια.
Να βλέπεις το γαλάζιο και να υποχωρείς.
Να βλέπεις το φεγγάρι και να κρύβεσαι.
Όσο μπορώ να λέω μου φτάνει, θα σωπαίνω.
Κι όταν θα πάρεις γράμμα μου
να μην πιστεύεις στη χαρά ή στη λύπη μου,
να ξέρεις,
όταν θα παίρνεις γράμμα μου πως έχω νικηθεί.
Κώστας Γαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου