Τ' ωραίο κοράσι είχε καθίσει
στο παραθύρι μιαν αυγή
με τα μεγάλα μαύρα μάτια
γιομάτα φως και συλλογή.
Κάποια χαράματα εγώ το είδα,
την ώρα της χρυσής σιωπής,
στο τρυφερό του προσωπάκι
το ρόδισμα είχε μιας αυγής.
Περνώντας ένα μεσημέρι,
πόφεγγε ο ήλιος λαμπερός,
το πρόσωπό του ήταν σαν κρίνος,
σαν άσπρος κάτασπρος αφρός.
Κι' ένα βραδύ κι' ένα βραδάκι,
η κόρη του παραθυριού
εκάθονταν μ' όψη θλιμμένη,
σα μαραμένου λουλουδιού.
Κι' ύστερα πια δεν την ξανάειδα
κι' ούδ' άλλος είχε ξαναειδή
την κορασίδα με τα μάτια
γιομάτα φως και συλλογή.
Ιωσήφ Ραφτόπουλος (1890 - 1923)
Πηγή: Γεώργιος Αυλωνίτης (επίμ.), Εκλογή Νεοελληνικών Ποιημάτων. Αθήνα: Γ.Ι. Βασιλείου 1924.
Αναδημοσίευση από την ομάδα του fb: Ποίηση Μεσοπολεμική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου