Όλοι μιλάτε απόψε για πανσέληνο
καθώς τα όνειρα ραντίζονται
με το ακριβό της φως.
Μα εγώ πενθώ το σκοτεινό της πρόσωπο
που θρυμματίζεται με το ξημέρωμα.
Θέλω να με ξεχάσετε λοιπόν,
με τόσο φως οι νύχτες σας
κι εγώ στη σκοτεινή πλευρά
Θα ξανάρθω μιαν άλλη εποχή,
στις ασέληνες των παγετώνων νύχτες.
Όταν οι πάγοι θα ζεσταίνουν τα λόγια,
και οι λέξεις μου
θα έχουν γίνει αποξηραμένα άνθη
μες στο απόμερο παράπονο του κόσμου.
Τα ανερμήνευτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου