Ἀγνάντια τὸ παράθυρο• στὸ βάθος
ὁ ουρανός, ὅλο οὐρανός, καὶ τίποτ’ ἄλλο•
κι ἀνάμεσα, οὐρανόζωστον ὁλόκληρο,
ψηλόλιγνο ἕνα κυπαρίσσι• τίποτ’ ἄλλο.
Καὶ ἢ ξάστερος ὁ οὐρανὸς ἢ μαῦρος εἶναι,
στὴ χαρὰ τοῦ γλαυκοῦ, στῆς τρικυμιᾶς τὸ σάλο,
ὅμοια καὶ πάντα ἀργολυγάει τὸ κυπαρίσσι,
ἥσυχο, ὡραῖο, ἀπελπισμένο. Τίποτ’ ἄλλο.
Η Ασάλευτη Ζωή, 1904
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου