Ναζίμ Χικμέτ -Το μικρό κορίτσι

Το μικρό κορίτσι

Εγώ είμαι που χτυπώ την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου που ’μαι αθώρητη
κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει.

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα
στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν.

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο.

Ω, μην θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
Κανείς εμένα δεν μπορεί να με γλυκάνει
γιατί το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
έτσι που τα παιδάκια πια να μην σκοτώνονται
και να μπορούν να τρών τις καραμέλες.

Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος

Πηγή:  Ανθολογία Τουρκικής Προοδευτικής Ποίησης,  Εκδόσεις Αλφειός

......................................................................................................................................................................

Χιροσίμα

Είμαι εφτά χρονών κορίτσι,
πέθανα στη Χιροσίμα
και χτυπάω πόρτα πόρτα
μια υπογραφή ζητώντας.

Βάλε την υπογραφή σου,
όχι άλλη Χιροσίμα,
για να μη πεθάνουν κι άλλα
κοριτσάκια σαν κι εμένα.

 

στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ/Λευτέρης Παπαδόπουλος
μουσική: Ζουλφί Λιβανελί
τραγούδι: Μαρία Φαραντούρη
Δίσκος: Η Μαρία Φαραντούρη τραγουδάει Λιβανελί, 1982, MINOS 448 LP

Χιροσίμα - Φαραντούρη/Λιβανελί

.....................................................................................................................................................................

Kοριτσάκι

Εγώ είμαι που χτυπώ τις πόρτες
τις πόρτες γύρω, μία-μία.
Τα μάτια σας δε θα με δούνε
είναι αόρατοι οι νεκροί.

Στη Χιροσίμα έχω πεθάνει
εδώ και μια δεκαετία.
Εφτάχρονο κορίτσι είμαι,
δε μεγαλώνουν οι νεκροί.

Φωτιά αρπάξαν τα μαλλιά μου
μετά τα μάτια μου ψηθήκαν.
Έγινα μία χούφτα στάχτες
και σκόρπισα με το αεράκι.

Τίποτα τώρα δε ζητάω
από εσάς για τον εαυτό μου.
Πώς να τις φάει τις καραμέλες
παιδί που κάηκε σα χαρτάκι;

Τις πόρτες σας χτυπώ γειτόνοι,
μια υπογραφή βάλτε, κοπέλες.
Να μην πεθαίνουν τα παιδάκια
να ζουν, να τρώνε καραμέλες.

(Μετάφραση από τα τουρκικά: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη)