Μάνος Χατζιδάκις-Ελεγεία στην Αθήνα του '76

 Ι

Αναλγησία!

Ενώ πεθαίνει η Πόλις

Οι εθνικοί μας ήρωες

Ζητάνε αύξηση

Και απειλούν τη Χώρα

Με απεργία

ΙΙ

Ελπιδοφόρες

Νικηφόρες

Οι προξενήτρες της ντροπής

Τοποθετούν με προσοχή

Βόμβες Ναπάλμ

Κάτω από σιαγώνες τεχνητές

Και πρόσωπα

Που νευρικά κυκλοφορούν

Σε ανελκυστήρες

Σε ηλεκτρικούς σταθμούς

Σε πολυσύχναστες πλατείες

Με διακοπή φωτός διαρκείας

Και με αστυνομικούς

Εν στήσει κι έκφραση λαγνείας

Οι οποίοι φυλάττουν περιουσίας

Ομογενών, προσφύγων

Κι εξορίστων

Και των Αρχών

Καθώς και πάσης εξουσίας

ΙΙΙ

Και οι δημογέροντες και οι δάσκαλοι και οι μαθητές μες στα

σχολεία

Με ηδονή μπερδεύουν τις σελίδες στα βιβλία

Τόσο που και η αθάνατη Ελληνική μας ιστορία

Ν' αρχίζει από τα Τίρανα

Και να τελειώνει κάπου στη Συρία

IV

Δηλώσαν οι Αρχηγοί:

"Στο πάθος, η φυγή

Στο λάθος, η οργή

Σκεπάστε τις φωτιές

Δεν ωφελούν"

Μια και μονάχη συνταγή,

-Παραμιλούν - Παραμιλούν.

"Μην αμελήσετε το χρέος

Στην Πατρίδα"

Κατρακυλούν

Εγώ, τους λέω,

Γνωρίζω ότι δεν είδα

Τ' ά λ λ α.

Αυτά που βλέπω

Τ' αγνοώ

Ακόμη και τα καυσαέρια

Τ' αφήνω να χοροπηδούν

Ανάμεσά μας

Α ε ρ ι κ ά

Θανατερά κι ανάλαφρα

Για τον οριστικό χαμό

Της Πόλης

Των περιπατητών

Και των ενδόξων Αρχηγών.

V

Ενθάδε κείται

Πόλις του πόνου

Η άνευ άνθρακος και άνευ οξυγόνου

Αθρήνητη, πικρή

Μες στην ομίχλη βιασθείσα

Και νυν και στους αιώνες κλινικώς

και χημικώς, ν ε κ ρ ή.

περ. τράμ, τ. 4 / 1977