Αργύρης Χιόνης-Το Δέντρο

στην Maria Blijstra

Αυτο το δέντρο

ήταν όλη-μας η έγνοια.

Να ‘ναι ο κορμος-του ίσως και γερος

πασχίζαμε

έτσι που να νικάει τον άνεμο,

και θέριεψε και ψήλωσε

ψήλωσε τόσο

που συνάντησε τον κεραυνο.

Τώρα, αυτο που ήτανε το δέντρο-μας

το ξέρει μόνο η βροχη

που έσμιξε τα δάκρυά-μας

με τις στάχτες-του,

το ξέρουν μόνο οι ρίζες-του

που απόμειναν μπλεγμένες στην καρδια-μας

και τα πουλια

που ταξιδεύουν τη δροσια-του

στης αποδημίας τη χώρα.

Πως να φυτέψουμε άλλο δέντρο τώρα

και πως να φροντίσουμε να μεγαλώσει

έτσι που μάθαμε

πως κάπου εκει ψηλα

προσμένει πάντα ο κεραυνος.

ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ