Federico Garcia Lorca-Νοέμβρης

Όλα τα μάτια

ήταν ανοιχτά

κατάντικρυ στη μοναξιά

με δάκρυα ξεπλυμένη.

Ντιγκ

ντογκ

ντιγκ

ντογκ

Τα πράσινα κυπαρίσσια

φύλαγαν την ψυχή τους

ζαρωμένη απ’ τον άνεμο

και οι λέξεις ίδιες κλαδευτήρια

θέριζαν την ψυχή των λουλουδιών.

Ντιγκ

ντογκ

ντιγκ

ντογκ

Ο ουρανός μαραίνονταν.

Ω βραδινό, σκλάβε των νεφελών,

σφίγγα τυφλή!

Οβελίσκοι και καμινάδες

φτιάχνανε πομπές από σαπουνόφουσκες.

Ντιγκ

ντογκ

ντιγκ

ντογκ

Οι ρυθμοί καμπυλώναν,

και καμπύλωνε ο αγέρας.

Πολεμιστές από καταχνιά

φτιάχνανε με τα δέντρα

καταπέλτες.

Ντιγκ

ντογκ

ντιγκ

ντογκ

Ω βραδινό,

βραδινό του παλιού φιλιού μου,

μακρινή του ίσκιου μου τυραννική ιδέα,

δίχως καμιά χρυσή αχτίδα!

Κασκαμπέλι απατηλό.

Βραδινό σωριασμένο

σε πυρές σιωπής.

Ντιγκ

ντογκ

ντιγκ

ντογκ

                                      Νοέμβρης 1920

Μετάφραση: Κοσμάς Πολίτης

Πηγή: Federico Garcia Lorca - Ποιητικά άπαντα. Μετάφραση: Κοσμάς Πολίτης - Ρήγας Κάππάτος, εκδ. Εκάτη, β΄ εκδ. 2011.