Octavio Paz - Η Πέτρα του Ήλιου (αποσπάσματα)

αγάπη σημαίνει αγώνας, αν δυο φιλιούνται

αλλάζει ο κόσμος, οι επιθυμίες παίρνουνε οστά και σάρκα,

η σκέψη ενσαρκώνεται, φτερούγες αναβλύζουν

στις πλάτες του σκλάβου, ο κόσμος

είναι αληθινός και απτός, το κρασί είναι κρασί

το ψωμί επιστρέφει στη γεύση του, το νερό είναι νερό

αγάπη σημαίνει αγώνας, είναι ν' ανοίγεις πόρτες,

να παύεις να είσαι φάντασμα αριθμημένο

καταδικασμένο στην αιώνια αλυσίδα

από αφέντη απρόσωπο•

ο κόσμος αλλάζει

αν δυο κοιτάζονται κι αναγνωρίζονται,

αγάπη σημαίνει να γδύνεσαι απ' τα ονόματα

................................................................................................................

Μπαίνω στο σώμα σου όπως στον κόσμο

Η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία

Τα στήθη σου δυο εκκλησιές που λειτουργεί το αίμα

Τα παράλληλα μυστήριά του

Σαν τον κισσό τα βλέμματά μου σε σκεπάζουν

Είσαι μια πολιορκημένη πόλη απ’ τη θάλασσα…

Ντυμένη με το χρώμα της επιθυμίας μου

Γυμνή γυρνάς καθώς η σκέψη μου

Ταξιδεύω στα μάτια σου σαν μέσα στο νερό…

Στο μέτωπό σου περπατώ σαν το φεγγάρι

Όπως το σύννεφο στο λογισμό σου

Πηγαίνω στην κοιλιά σου όπως στα όνειρά σου

Η φούστα σου από αραποσίτι κυματίζει

Και τραγουδάει, η φούστα σου από κρύσταλλο

Η φούστα σου η νερένια

Τα χείλη, τα μαλλιά, τα βλέμματά σου…

Κλείνεις τα μάτια μου με το νερένιο σου στόμα…

Ταξιδεύω στη μέση σου σαν σε ποτάμι

Πηγαίνω στο σώμα σου σαν σ’ ένα δάσος…

Περπατώ στους σφοδρούς λογισμούς σου

Και στου λευκού μετώπου σου την έξοδο

Η γκρεμισμένη μου σκιά κομματιάζεται

Μαζεύω τα κομμάτια μου ένα ένα

Και δίχως σώμα προχωρώ, ψάχνω ψηλαφώντας….

Octavio Paz (31 Μαρτίου 1914 - 19 Απριλίου 1998)

Η Πέτρα του Ήλιου, μτφρ.: Τάσος Δενέγρης, εκδόσεις Ίκαρος