Μια μάταιη -πάντα- αναμονή
και μια θλιμμένη νοσταλγία:
στη θάλασσα τη γαλανή
περνάν -και χάνουνται τα πλοία...
Τι καρτερώ που τόσο αργεί,
τι που δε φέρνουν τόσα χρόνια;
-Κάποιος για μένα οδοιπορεί,
που σα να χάθηκε στα χιόνια...
Πηγή: Ποιήματα, Βιβλιοπωλείο της Εστίας 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου