Ἐκεῖνοι ἔχουν τήν ἐντύπωση ὅτι αὐτό πού μέ κρατάει κουρδισμένη
εἶναι οἱ διακυμάνσεις τῆς πολιτικῆς∙ ἡ μοίρα, θεωροῦν, τῶν Μυκηνῶν.
Πάρτε, π.χ., τήν ἀδελφούλα μου, τή νόστιμη κι εὐαίσθητη Χρυσόθεμι—
μοῦ ἀποδίδει, ἡ φτωχή, μιά πλησμονή ἠθικοῦ πάθους,
πιστεύοντας πώς εἶμαι ἀνίκανη νά ξεπεράσω
τό ζήτημα τοῦ στρεβλοῦ θανάτου τοῦ πατέρα μας.
Τί μέ νοιάζει ὁ ἀηδιαστικός πίδακας σπέρματος
πού δολοφόνησε τήν ἴδια του τήν κόρη! Τά βήματα πρός τό λουτρό
ἦταν ἀπ’ τό σαπούνι γλιστερά—και κοφτερή ἡ ἀκμή τοῦ πέλεκυ.
Ἀλλά ὅτι αὐτός ὁ Αἴγισθος, με φάτσα μαθητευόμενου μπαρμπέρη,
περπατάει κορδωμένος κι ἐξουσιάζει αὐτή τήν κολασμένη πόλη,
κι ὅτι ἡ μητέρα μας, σεβάσμια διπλοσάγονη παλιά πουτάνα,
ἐρωτοτροπεῖ μαζί του αὐτάρεσκα χαμογελώντας—κι ὅλοι προσποιοῦνται
ὅτι δέν βλέπουν, ὅτι δέν ξέρουν τίποτα. Ἀκόμη καί ὁ Ἥλιος
λάμπει ψηλά, σάν ψεῦδος σφυρηλατημένο ἀπό ἀτόφιο χρυσάφι,
τό κίβδηλο νόμισμα τῶν θεῶν!
Γι’ αὐτό λοιπόν! Νά γιατί! Ἀπό ἀηδία, γιατί μοῦ γυρίζει τό στομάχι,
ἡ ἐκδίκηση ἔχει γίνει τ’ ὄνειρό μου καί ὁ ἄρτος μου ὁ ἐπιούσιος.
Κι αὐτή ἡ ἀποστροφή εἶναι πιό δυνατή κι ἀπ’ τούς θεούς.
Βλέπω ἤδη πῶς ἐξαπλώνεται ἡ μούχλα στίς Μυκῆνες
καί εἶναι ἡ μούχλα τῆς τρέλας καί τῆς καταστροφῆς.
Μετάφραση: Γιάννης Δούκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου