Ανέστης Ευαγγέλου - Ποιήματα

 ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Α, τα ποιήματα

που έπαψαν να σαλεύουν στην ψυχή

σ' έκπαγλη νιότη

που γράφτηκαν

που τέλειωσαν

που κρυσταλλώθηκαν σε λέξεις·

που κάποτε

- σπανίως -

αγγίζει την ακινησία τους μια αληθινή καρδιά.

Σαν τους ωραίους, απαρηγόρητους νεκρούς,

όταν, καμιά φορά, αναδύονται στον ύπνο μας

με λίγη γύρη αθανασίας στα χείλη.

*

ΜΕΙΝΕΤΕ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Μείνετε, ποιήματά μου, στη σκόνη και στη σιωπή

του συρταριού, και συνηθίστε στο πυκνό σκοτάδι.

Έτσι κι αλλιώς,

θα ταξιδεύετε ολομόναχα μέσα στα χρόνια,

τα άνυδρα χρόνια που επελαύνουν σαν χιονοστιβάδα,

έτσι κι αλλιώς,

πρέπει να ετοιμάζεστε: το σκότος προεκτείνεται παράξενα

μέσα στο φως, η σκόνη στη διαφάνεια κι η σιωπή

μέσα στον ήχο.

Έτσι κι αλλιώς,

στην άκρη υπομονετικά μας περιμένει

για να μας καταπιεί κι ανθρώπους και ποιήματα

η μαύρη νύχτα που όλους θα μας εξισώσει.

*

ΣΑΝ ΤΑ ΕΡΗΜΑ ΣΤΡΟΥΘΙΑ

Όλοι φροντίζουν

για το χειμώνα που έρχεται,

κάνουν προμήθειες,

αλεύρι και νερό σε δροσερά λαγήνια,

στοιβάζουν φρόνιμα τα μάλλινα και τις κουβέρτες.

Μονάχα εσύ μυαλό δε βάζεις

κι όλο και πιο γυμνός όσο περνούν τα χρόνια,

πιο εκτεθειμένος,

αφήνεσαι στα ρεύματα μ' εμπιστοσύνη,

και σαν τα έρημα στρουθιά

για το χειμώνα που έρχεται δε θα 'χεις

παρά τη φτώχεια και τη γύμνια σου ν' αντιτάξεις.

*

ΟΣΟ ΠΕΡΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ

Όσο περνά ο καιρός, όλο και πιο πολύ,

τα λόγια μου γυρίζουνε σε προφητείες καταστροφής.

Μου 'λεγε ο φίλος, σύντροφος της συντεχνίας, πρόσεξε

και παίζεις επικίνδυνο παιχνίδι - δεν το αντέχει

τόσο φορτίο θανάτου ο άλλος· κοίταξε

την αντοχή μας να υποκλέψεις, να βρεις

τον τρόπο να μιλήσεις πιο γλυκά.

Δεν είχε, βέβαια, προβλέψει όσα μας μέλλονταν

να δούμε, κι όσα μας μέλλονται,

αθώος,

δεν είχε εξασκηθεί αρκετά μες στο σκοτάδι

της μήτρας, όπου σαλεύει αθόρυβα το μέλλον,

αυτό

που, φίλοι μου, το ξέρω, το έμαθα καλά,

μετρώντας το με ματωμένες πτώσεις του παρόντος,

αυτό που κάνει,

όσο περνά ο καιρός, όλο και πιο πολύ,

τα λόγια μου να γυρίζουνε σε προφητείες καταστροφής.

*

ΣΑΡΑΚΙ

Ζηλεύω τους χριστιανούς

ζηλεύω τους κομμουνιστές

έχουν τα ευαγγέλια, τους προφήτες τους

έχουν στρατιές αγίων και μαρτύρων

να δείχνουν σταθερά το δρόμο

να ορθοτομούν το λόγο της αλήθειας

να έρχονται αρωγοί και σύντροφοι

τη δύσκολη ώρα

όταν βυσσοδομούν οι αιρετικοί ή όταν

ορδές απίστων εμφανίζονται αιφνιδίως

προ των πυλών και κινδυνεύει η Πόλη.

Δεν έμαθαν ποτέ τους τι σημαίνει

κατάρα του μυαλού

δεν ξέρουν τι θα πει σαράκι.

*

ΑΙΝΟΣ

Επίμονο

σφριγηλό

ακατανίκητο

μέσ' απ' τα ερείπια πάντα θα φυτρώνει

και θα παρηγορεί

το φλογερό τριαντάφυλλό σου

ποίηση.

Ανέστης Ευαγγέλου

Τα ποιήματα

( 1956 - 1993 )

Εκδόσεις καπάνι 2007

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Γιώργου Αλπογιάννη.