Μ΄αρέσει να κοιτάζω τα δέντρα
σαν αόρατα ποιήματα που γράφτηκαν
από πολύ παλιά με πράσινο μελάνι
στα γαλάζια χαρτομάντιλα των ανέμων.
Υπάρχει κάποια διαλεκτική του φιλήματος
όπως όταν τα φύλλα θροϊζουν ευχάριστα
για να γράφει το δέντρο τους καημούς του.
Τα θροϊσματα λέξεις αδιάβαστες, άφαντες,
κι όμως νιώθω να λένε για στράτευση
και στρατεύομαι στη φύση για τη φύση.
Μαγκουφάνα (4.03.73
Νίκος Καρούζος (1921-1990), Οιδίπους Τυραννούμενος και άλλα ποιήματα (Φιλολογική Επιμέλεια: ΜΑΡΙΑ ΑΡΜΥΡΑ), Ανέκδοτα ποιήματα δημοσιευμένα από τρίτους, Ίκαρος 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου