[ΑΔΕΙΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ*] Του Άλλεν Γκίνσμπεργκ

[*ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
«EMPTY MIRROR», 1961
Επιλογή – Μετάφραση: Χρίστος Αγγελακόπουλος]

[ΨΑΛΜΟΣ Ι]

Αυτοί οι ψαλμοί είναι οι μεθοδεύσεις του από οράματα στοιχειωμένου νου και όχι εκείνη η λογική που ποτέ δεν αλλάζει.

Είμαι σάρκα και αίμα, μα το μυαλό μου επίκεντρο μεγάλου θάμβους.

Αλλάζω με τον καιρό, με την οικονομική μου κατάσταση, με τη δουλειά που κάνω, με τη συντροφιά μου.

Μα αληθινά τίποτ’ απ’ αυτά δεν ευθύνεται για τις μεγαλοπρεπείς ρωγμές του νου που έχουν αφήσει τον εγκέφαλό μου ανοικτό στην παραίσθηση.

Όλη η δουλειά είναι μίμηση της λογοτεχνικής φλυαρίας μέσα στο κεφάλι μου.

Αυτό το κουτσομπολιό είναι μια ιδιόρρυθμη καταγραφή για να χαθεί σε μια βιβλιοθήκη και να ανακαλυφθεί ξανά όταν η Περιστερά κατέλθει.

[ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ;]

Όταν κάθομαι μπροστά σ’ ένα χαρτί
γράφοντας το μυαλό μου γυρίζει
σ’ ένα είδος γυναικείας
παροξυσμικής φλυαρίας˙
μα για να σκεφτώ να δω, έξω,
σ’ ένα οίκημα τους τοίχους
του ίδιου του σύμπαντος
περιμένω: περιμένω μέχρι ο ουρανός
να εμφανιστεί όπως είναι,
περιμένω για μια στιγμή όταν
το ποίημα το ίδιο
θα γίνει ο τρόπος μου να μιλήσω, όχι
λόγος πανηγυρικός, ωστόσο,
μα που θα λέει την αλήθεια.

[ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ]

Αυτός είναι ο ένας και μοναδικός
κόσμος˙ συνεπώς
αυτός είναι ο απεριόριστος κόσμος.
Δεν υπάρχει άλλος κόσμος.
Ο κύκλος είναι πλήρης.
Ζω στην Αιωνιότητα.
Οι δρόμοι αυτού του κόσμου
είναι οι δρόμοι τ’ Ουρανού.

[ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ]

Η τέχνη ανακαλεί τη μνήμη
της αληθινής του ύπαρξης
σε όποιον λησμόνησε
πως το Ον είναι το μόνο πράγμα
που όλο το σύμπαν κραυγάζει.

Μόνο η επιστροφή της σκέψης στην
πηγή της θα ολοκληρώσει τη σκέψη.
Μόνο η επιστροφή της δράσης
στην πηγή της θα ολοκληρώσει
τη δράση. Άκου το αυτό.

[ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΓΚΟΡΥ ΚΟΡΣΟ]

Την πρώτη φορά που πήγα
στην εξοχή στο Νέο Χάμσαϊρ
σε ηλικία περίπου οκτώ ετών
ήταν ένα κοριτσάκι
που πάντα κωπηλατούσαμε μαζί μ’ ένα ραβδί από κόντρα πλακέ.

Ήμασταν ερωτευμένοι,
έτσι την τελευταία νύχτα εκεί
γδυθήκαμε στο σεληνόφως
και δείξαμε ο ένας στον άλλο τα σώματά μας,
ύστερα τρέξαμε τραγουδώντας για τα σπίτια μας.

[ΑΤΙΤΛΟ]

Νιώθω λες και βρίσκομαι σε
αδιέξοδο και τόσο τελειωμένος.
Όλα τα πνευματικά δεδομένα που αντιλαμβάνομαι
είναι αληθινά μα ποτέ δεν ξεφεύγω
από το συναίσθημα εγκλεισμού
και την αθλιότητα του εαυτού,
τη ματαιότητα όσων
έχω δει και κάνει και πει.
Ίσως αν συνέχιζα τα πράγματα
να μ’ ευχαριστούσαν περισσότερο μα τώρα
δεν έχω ελπίδα και κουράστηκα.



[Η συλλογή «Empty Mirror» κυκλοφόρησε το 1961,
ωστόσο περιλαμβάνει πρώιμα ποιήματα
της περιόδου 1947 – 1952.]

Πηγή:http://www.bibliotheque.gr/article/71751