Το ανελέητο λιόγερμα που λάμπει κι άλλο
με το σπαθί του υψωμένο ετσάκισε τις αποστάσεις.
Σαν θαμνότοπος είναι γλυκιά-γλυκιά η νύχτα.
Και κατακόκκινοι τριζοβολούν
οι στρόβιλοι απ’ τις απότομες φωτιές ολούθε·
ξύλα θυσιασμένα
ματώνουνε ψηλά μες στης φωτιάς τις γλώσσες,
σημαία ζωντανή, θεότυφλη έπαρση.
Ο ίσκιος μένει ατάραχος, σαν τόπος άλλος, μακρινός·
κι οι δρόμοι σήμερα θυμίζουν
κάμπος ότι κάποτε υπήρξαν.
Όλη την άγια νύχτα η μοναξιά προσεύχεται
με το ροζάριό της
που είναι φτιαγμένο από σκόρπια γύρω αστέρια.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου