Σοφία Κολοτούρου-Κοινωνικές Ανισότητες

Στον κόσμο ήττες, πόλεμος και νίκη –
το φύλλο μας καμμένο, εξ αρχής.
Στη μοιρασιά μας γέλασαν, τι φρίκη!
και είμαστε χαμένοι, εκ γενετής.
Και συμμετέχουμε, στης φύσης το καπρίτσιο
κι οι ανέμοι όλοι μας τραβούν απ’ το μανίκι,
καθώς μαχόμαστε από πείσμα κι από βίτσιο.
Θέλησα μόνο έναν κόσμο, να μου ανήκει.

Στον κόσμο ήττα, πόλεμος κι αγώνας
και γεννηθήκαμε χωρίς φτερά.
Παλεύουμε, μα όλοι κατά μόνας.
Δεν βρίσκουμε μια ελάχιστη χαρά.
Και συμμετέχουμε, στης φύσης το καψόνι
και γύρω γύρω μας κοπάδι άγριοι λύκοι -
το δρόμο μου έφραξε και με περικυκλώνει.
Θέλησα μόνο έναν κόσμο, να μου ανήκει.

Στον κόσμο ήττα, πόλεμος και γέλιο.
Στα μούτρα μας γελάνε οι Δυνατοί
κραδαίνοντας, ως σύγχρονο Ευαγγέλιο
το πόρισμα απ’ τη Γενετική.
Και συμμετέχουμε, στης Φύσης το DNA.
Αρμόδιοι χίλιοι βεβαιώνουν αν προσήκει
και φέτος πάλι να χριστούμε ως τελευταίοι.
Θέλησα μόνο έναν κόσμο, να μου ανήκει.

Στον κόσμο ήττα, πόλεμος ολοένα.
Στη Θεία μας είπαν να ελπίζουμε τη Δίκη.
Δεν βρήκα, ψάχνοντας, μια θέση και για μένα.
Έχτισα τότε έναν κόσμο, να μου ανήκει.

29/9/2017

Σοφία Κολοτούρου (1973)

Πηγή:http://blog.sofiakolotourou.gr/archives/category/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%BF%CF%85