Κική Δημουλά -Σημείο αναγνωρίσεως

Το μαρμάρινο γλυπτό του Κωνσταντίνου Σεφερλή «Η Βόρειος Ήπειρος» (1951) που βρίσκεται στην Πλατεία Τοσίτσα της Αθήνας, στο πάρκο μεταξύ Πολυτεχνείου και Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου


Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.
Στολίζεις κάποιο πάρκο.Από μακριά εξαπατάς.Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσεινα θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.Από κοντά ξεκαθαρίζει τ’ όνειρο:δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σουμ’ ένα σχοινί μαρμάρινοκι η στάση σου είναι η θέλησή σουκάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγειςτην αγωνία του αιχμάλωτου.Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη:αιχμάλωτη.Δεν μπορείςούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.Δεμένα είναι τα χέρια σου.
Και δεν είν’ το μάρμαρο μόνο ο Άργος.Αν κάτι πήγαινε ν’ αλλάξειστην πορεία των μαρμάρων,αν άρχιζαν τ’ αγάλματα αγώνεςγια ελευθερίες και ισότητες,όπως οι δούλοι,οι νεκροίκαι το αίσθημά μας,εσύ θα πορευόσουναμες στην κοσμογονία των μαρμάρωνμε δεμένα πάλι τα χέρια, αιχμάλωτη.
Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.Όχι γιατί γυναίκα σε παράδωσεστο μάρμαρο ο γλύπτηςκι υπόσχονται οι γοφοί σουευγονία αγαλμάτων,καλή σοδειά ακινησίας.Για τα δεμένα χέρια σου, που έχειςόσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκαγιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.
Κική Δημουλά. [1971] 1990. Το λίγο του κόσμου. 3η έκδ. Αθήνα: Στιγμή. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Κική Δημουλά [1998] 2000. Ποιήματα. 3η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.