WAGNERISSIMO
Να μια λεκτική νευρικότητα για γέλια.
Τ’ αλάτι ξεμωράθηκε καλπάζει
ο δυόσμος με την άσωστην ευωδιά του
τα σέλινα λαχανιάζουν από δικό τους άρωμα
ο μυρωμένος πρόλογος του μεγάλου γιασεμιού
την όσφρηση τρομερά τη γονατίζει
Βαλκυρίες δεν ήτανε τα ροδαλά τριαντάφυλλα
κι όμως
φιλοδοξούν ολημερίς τ’ αστραποκάψιμο του άντρα.
ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ ΜΕ ΒΑΡΥ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ
Μια τρίχα κάνει την άφαντη ζωή της οπουδήποτε
πεσμένη. ειρωνεύεται
την εύρωστη ματιά μου ωσάν γραμμική θεότητα
η αφή και τα όνειρα συμπλέκονται /pugna/
υπήρξα υπνοβάμονας όπως οι αρχαίοι
θρησκευτικοί διδάσκαλοι
μα αυτό το πιάνο
έχει λόξυγγα προς τα δεξιά του σολίστα.
Κανένα άλογο δεν είπε πως χρειάστηκε ποτέ του κτηνίατρο.
Τα χρεμετίσματά μου στην Κυρία μητέρα σας.
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Φαντασιώνομαι άσκημα
είμαι κυριολεκτικά για πέταμα
είμαι καθώς ένα παλιόχαρτο
που ταλαντεύεται στον αγέρα
δεν ισχυρίζομαι βρε όρνια πως είμαι χιονοδρόμος
μα όμως θα ’πρεπε να συνηθίσω το τίποτα
σαν έστω φεγγερή συμφορά δεν τα κατάφερα
να ενσαρκώσω το τίποτα.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Προσεύχομαι πίνοντας
ο ουρανίσκος μου ας μαρτυρήσει
τουλάχιστο θα βαστήξω ώς το τέλος
με το μηχανάκι-συνείδηση
να φτάσω έτσι ώς το νεκροκρέβατο
προσεύχομαι θωρώντας οτιδήποτε
τι νοερός που θα ’τανε κι ο διαβολόχρονος
αν είχα λίγη
την πιο λίγη ομορφιά μεσ’ στην ψυχή μου.
ΚΡΑΣΠΕΔΟΝ
Όποιος λέει πως είναι νικητής
διαπράττει ένα ανιαρό λάθος.
Όποιος λέει πως είναι νικημένος
διαπράττει ένα σπαραχτικό λάθος.
ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ
Τσέμπαλο διανύει τη ραδιοφωνία
υπόλευκη κι ασώματη λάμψη καθομιλούμενη
στους άνομους ουρανούς μετά το πραξικόπημα.
ΕΙΧΑ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ
Η άπληστη αμμωνία χοροστάτησε στην Κοσμική Λειτουργία
το ανθηρό μεθάνιο οι ψαλμοί των συμπαγών υδάτωνε /όχι
ρήμα/
σε ατμώδη φωνασκία: το υδρογόνο χοντραίνοντας απαλότητα
δις και τρις και τετράκις
τα βιαστικά αμινοξέα στην ερυθρότητα
με άγριες ωδές τις πρωτεΐνες τούς ζωικούς αλαλαγμούς
κι ο άσωτος Σατάν αδιάκοπα μηρυκάζει τον άστατο αριθμό 4
μη διακόπτετε λωτοφάγοι των εφημερίδων /εμένα
δε με νοιάζει καθόλου η στιχουργία/
θαν τα τινάξουμε στο γεροκομείο αιτίας και αποτελέσματος.
Εντούτοις κάθε παγετώνα σε Δώδεκα-Χιλιάδες-Ανομοιότητα
ίσως να φτερουγίσει κατά την έκσταση ο Sapiens-Sapiens
να πνίξει στου μυαλού το αίμα τις πουτάνες Κατηγορίες
να κάνει πράξη την όραση
τα χέρια να χωρέσουν στον αέρα.
Σήμερα η αμαύρωση και σήμερα η φόνισσα φυσαλίδα
βλαστημώντας με τετραγωνικές ρίζες.
ΚΩΜΑΖΟΝΤΑΣ
Θα πάω σήμερα μοιραία πάλι στις ίδιες προελεύσεις.
με διυλίζει η επ’ άπειρον ερήμωση
- τι να κάνω όμως; να πιάσω να αραδιάζω
αρχαίες λέξεις απ’ το σάπιο λεξικό μου στην τύχη;
Αχ πόσο θυσίασα την ανάσα μου στο κάπνισμα
τι καφέδες ασυλλόγιστοι κι αλκοόλ ανεδοίαστο
δεν έχω καταλάβει ωστόσο /τι ακριβώς/ πώς οδηγιέμαι
προς το θάνατο...
Μήπως έπρεπε να ’χω γίνει δικηγόρος; να συντάσσω ευχάριστα
προτάσεις πριν απ’ την τηλεόραση
καληνυχτίζοντας τα παιδιά μου στα κρεβατάκια τους;
Μήπως έπρεπε να αγορεύω στα ποινικά δικαστήρια
γεμίζοντας την τσέπη μου με φοβερά χιλιάρικα;
Δεν ξέρω
δεν γίνεται τώρα
να ξανακατέψω την τράπουλα.
Ψ-Χ:
ξαστερώνει τιτρώσκοντας
/μ’ αυτές τις δυο λεξούλες
θα περάσω την ημέρα μου
προσπελάζω τον πιο διανοητικό
κι ατραγούδιστο θρήνο μου/
δεν ωφελεί κύριοι εαρόβιοι
να φτερώσουμε τίποτα
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΟΜΕΡΟ
Μηδαμινός ωσάν ένα θα ’λεγα μουσικό διάστημα χιονόλυτο
συλλογιέμαι τι ψάχνω εγώ σ’ αυτό τον κόσμο που εξοντώνει
στο Σαλβαντόρ στη Μπολίβια στην Ουρουγουάη στο Σαντιάγκο
σκοτώνει στις ηπείρους τα βαθιά πλάσματα με κάτι μάτια
Θεέ μου λουλουδένια-,
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτήνε την εκποίηση του μαύρου αβέρτα...
Μηδαμινός ωσάν ένα κουρελιασμένο ξεσκονόπανο πάλι
καταστρέφομαι δίχως τη δύναμη να δοξάσω τους φρέσκους
κι αδιάκοπους Χριστούς της Παρουσίας.
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΟΜΕΡΟ: ΦΟΝΕΥΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΩΡΑ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΕΠΕΣΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
Ας γίνει αχτιδοβόλημα.
Η ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ
Διαφεντεύουμε συνήθως ένα όραμα
ιουδαίους ή έλληνες
τη Μεγάλη Πέμπτη στα νέφη που κάποτε
την άπλωσα στο χαρτί
γιομάτος ανίερα ή θάλουσσα
φραστική τού νευρικού μου συστήματος.
/Αναστάσιμοι στίχοι για τους ανεχόρταγους νεκρούς/.
Τι χρονιά και εκείνη
στα χίλια εννιακόσια πενήντα οχτώ...
Χαμένη πια εικοσαετία.
Σήμερα συλλογιέμαι πόσο πιότερο
πλησίασα στο μηδέν της λαίμαργης πληρότητας.
Περιέχω λιγότερα προστάζοντας αρίφνητα
χειρίζομαι μόνος αερόστατα θνησιγένειας.
Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;
τίποτα-: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΙΗΜΑ
α. ψεκασμός από ερωτήματα
β. η ύπαρξη ζοφώδης αοριστία
μα ο θάνατος κυριολεξία
γ. ο εργαζόμενος ελπίδες
δ. αλουμίνιο
ε. νεκροφιλικά συμπτώματα: οι θρησκείες
ζ. δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω
Α. ιδού λοιπόν ο κοσμήσας
με ένα υπόλογο μηδενικό
τη ζωούλα του
Β. γαϊδουράγκαθο χειρονομίας
C. εκνευρισμός
D. δυσπεψία. ο ουρανός μου δεν έχει γαλάζιο
είναι μονάχα εχθρότητα
Ε. πέρδικα δροσερή με κοκκινέλι
F. το γράφειν...
πρέπει να φτάσει πια στην εξαγρίωση
οφείλουμε να τρελαθούμε
G. οφείλουμε /bis/ να ξεκλειδώσουμε
το Ένα
για να σταλιάσουμε κάποτε
πέρ’ απ’ των αριθμών τα ταραχώδη αγάλματα
ΟΧΥΡΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕ Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ
Σήμερα μόλις το εννόησα πλήρως:
όλα τραγουδούν στον πλανήτη
τα τσιγάρα μου τα τρένα τα αυτοκίνητα
η δασεία η ψιλή η περισπωμένη
/να ξέρεις όμως-: άλλο πράμα του λόγου η μαστοριά
κι άλλο η μαστορική της αγωνίας/
όλα τραγουδούν στον πλανήτη
λουλούδια πύραυλοι ασθενοφόρα κι αεροπλάνα
γαϊδούρια μοτοποδήλατα ραδιόφωνα οι ψαλτάδες
νευρώσεις παράνοιες οι βαρειές ψυχώσεις
και των αθρόων αστραπών η πανουργία
στου φωτός το θρόισμα
ο κακοήθης όγκος η αρτηρίτιδα κ’ η διπλή πνευμονία
τα μωρά της αμυγδαλωτής κυρά-Βασίλαινας
η αποτυχία η ευτυχία η επιτυχία η δυστυχία
όλα τραγουδούν στον πλανήτη.
ΦΑΣΜΑΤΟΦΑΝΕΙΑ
Χάθηκα δωρεάν από δίψα θανάτου τυλίγοντας
το κεφάλι μου με ξάστερους βοριάδες
μα η ζωή δεν είναι διόλου αποβλεπτική
μονάχα φλισκούνι – μάλιστα –
που δασκαλεύει την όραση με αδηφάγο αόρατο
πριόνι χαρούμενο στα χέρια μου η φτερωτή γραφίδα
κ’ οι άγγελοι λαμπρά ενσαρκωμένοι στ’ αεροπλάνα.
Δεν περιμένω χειροκροτήματα είμαι νεκρόσιτος
και είμαι επουράνιος από βαθειά βλακεία χειροποίητη.
δράττομαι βιβλικά φαινόμενα της ανεικονικότητας
αγιορείτης στον ασφαλτόδρομο με τα λεωφορεία
γελοίος όσο και το γέλιο. σχεδόν υπήκοος αντικρίσματος
που νοσταλγεί κατά σύμπτωση την τυφλότητα
συγχέονται συνεχώς η φαντασία και η πραγματικότητα
τι είναι άραγε στο μυαλό μου και τι είναι απ’ έξω
δεν το δύναμαι να ’χω απόκριση
οι ώρες μου κατακλύζουν απουσία. φωνασκός ο Λάζαρος
όχι
βρε κακορίζικοι αναγνώστες
χαντακωμένος από θλίψη αχερούσια
Bourdonnements d’ oreilles.
Η ΧΑΛΚΩΔΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗ
Προορισμός: Ο Αχέροντας –
αρνηθείτε το αυτό!
Τυχάριθμοι δεν είμαστε
στην πραγματικότητα;
Και τι εστί μιλώντας ύπαρξη;
Γνωρίζουμε κατά βάθος ή
κατ’ επιφάνεια
τα χρυσαφιά και ρόδινα κρεμμύδια;
Πηγή:http://poihshkaipoihtes.blogspot.com/2012/02/blog-post_06.html
Να μια λεκτική νευρικότητα για γέλια.
Τ’ αλάτι ξεμωράθηκε καλπάζει
ο δυόσμος με την άσωστην ευωδιά του
τα σέλινα λαχανιάζουν από δικό τους άρωμα
ο μυρωμένος πρόλογος του μεγάλου γιασεμιού
την όσφρηση τρομερά τη γονατίζει
Βαλκυρίες δεν ήτανε τα ροδαλά τριαντάφυλλα
κι όμως
φιλοδοξούν ολημερίς τ’ αστραποκάψιμο του άντρα.
ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ ΜΕ ΒΑΡΥ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ
Μια τρίχα κάνει την άφαντη ζωή της οπουδήποτε
πεσμένη. ειρωνεύεται
την εύρωστη ματιά μου ωσάν γραμμική θεότητα
η αφή και τα όνειρα συμπλέκονται /pugna/
υπήρξα υπνοβάμονας όπως οι αρχαίοι
θρησκευτικοί διδάσκαλοι
μα αυτό το πιάνο
έχει λόξυγγα προς τα δεξιά του σολίστα.
Κανένα άλογο δεν είπε πως χρειάστηκε ποτέ του κτηνίατρο.
Τα χρεμετίσματά μου στην Κυρία μητέρα σας.
Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Φαντασιώνομαι άσκημα
είμαι κυριολεκτικά για πέταμα
είμαι καθώς ένα παλιόχαρτο
που ταλαντεύεται στον αγέρα
δεν ισχυρίζομαι βρε όρνια πως είμαι χιονοδρόμος
μα όμως θα ’πρεπε να συνηθίσω το τίποτα
σαν έστω φεγγερή συμφορά δεν τα κατάφερα
να ενσαρκώσω το τίποτα.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Προσεύχομαι πίνοντας
ο ουρανίσκος μου ας μαρτυρήσει
τουλάχιστο θα βαστήξω ώς το τέλος
με το μηχανάκι-συνείδηση
να φτάσω έτσι ώς το νεκροκρέβατο
προσεύχομαι θωρώντας οτιδήποτε
τι νοερός που θα ’τανε κι ο διαβολόχρονος
αν είχα λίγη
την πιο λίγη ομορφιά μεσ’ στην ψυχή μου.
ΚΡΑΣΠΕΔΟΝ
Όποιος λέει πως είναι νικητής
διαπράττει ένα ανιαρό λάθος.
Όποιος λέει πως είναι νικημένος
διαπράττει ένα σπαραχτικό λάθος.
ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ
Τσέμπαλο διανύει τη ραδιοφωνία
υπόλευκη κι ασώματη λάμψη καθομιλούμενη
στους άνομους ουρανούς μετά το πραξικόπημα.
ΕΙΧΑ ΒΑΘΥΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ
Η άπληστη αμμωνία χοροστάτησε στην Κοσμική Λειτουργία
το ανθηρό μεθάνιο οι ψαλμοί των συμπαγών υδάτωνε /όχι
ρήμα/
σε ατμώδη φωνασκία: το υδρογόνο χοντραίνοντας απαλότητα
δις και τρις και τετράκις
τα βιαστικά αμινοξέα στην ερυθρότητα
με άγριες ωδές τις πρωτεΐνες τούς ζωικούς αλαλαγμούς
κι ο άσωτος Σατάν αδιάκοπα μηρυκάζει τον άστατο αριθμό 4
μη διακόπτετε λωτοφάγοι των εφημερίδων /εμένα
δε με νοιάζει καθόλου η στιχουργία/
θαν τα τινάξουμε στο γεροκομείο αιτίας και αποτελέσματος.
Εντούτοις κάθε παγετώνα σε Δώδεκα-Χιλιάδες-Ανομοιότητα
ίσως να φτερουγίσει κατά την έκσταση ο Sapiens-Sapiens
να πνίξει στου μυαλού το αίμα τις πουτάνες Κατηγορίες
να κάνει πράξη την όραση
τα χέρια να χωρέσουν στον αέρα.
Σήμερα η αμαύρωση και σήμερα η φόνισσα φυσαλίδα
βλαστημώντας με τετραγωνικές ρίζες.
ΚΩΜΑΖΟΝΤΑΣ
Θα πάω σήμερα μοιραία πάλι στις ίδιες προελεύσεις.
με διυλίζει η επ’ άπειρον ερήμωση
- τι να κάνω όμως; να πιάσω να αραδιάζω
αρχαίες λέξεις απ’ το σάπιο λεξικό μου στην τύχη;
Αχ πόσο θυσίασα την ανάσα μου στο κάπνισμα
τι καφέδες ασυλλόγιστοι κι αλκοόλ ανεδοίαστο
δεν έχω καταλάβει ωστόσο /τι ακριβώς/ πώς οδηγιέμαι
προς το θάνατο...
Μήπως έπρεπε να ’χω γίνει δικηγόρος; να συντάσσω ευχάριστα
προτάσεις πριν απ’ την τηλεόραση
καληνυχτίζοντας τα παιδιά μου στα κρεβατάκια τους;
Μήπως έπρεπε να αγορεύω στα ποινικά δικαστήρια
γεμίζοντας την τσέπη μου με φοβερά χιλιάρικα;
Δεν ξέρω
δεν γίνεται τώρα
να ξανακατέψω την τράπουλα.
Ψ-Χ:
ξαστερώνει τιτρώσκοντας
/μ’ αυτές τις δυο λεξούλες
θα περάσω την ημέρα μου
προσπελάζω τον πιο διανοητικό
κι ατραγούδιστο θρήνο μου/
δεν ωφελεί κύριοι εαρόβιοι
να φτερώσουμε τίποτα
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΟΜΕΡΟ
Μηδαμινός ωσάν ένα θα ’λεγα μουσικό διάστημα χιονόλυτο
συλλογιέμαι τι ψάχνω εγώ σ’ αυτό τον κόσμο που εξοντώνει
στο Σαλβαντόρ στη Μπολίβια στην Ουρουγουάη στο Σαντιάγκο
σκοτώνει στις ηπείρους τα βαθιά πλάσματα με κάτι μάτια
Θεέ μου λουλουδένια-,
τι γυρεύω εγώ σ’ αυτήνε την εκποίηση του μαύρου αβέρτα...
Μηδαμινός ωσάν ένα κουρελιασμένο ξεσκονόπανο πάλι
καταστρέφομαι δίχως τη δύναμη να δοξάσω τους φρέσκους
κι αδιάκοπους Χριστούς της Παρουσίας.
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΟΜΕΡΟ: ΦΟΝΕΥΘΗΚΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΩΡΑ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΕΠΕΣΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΟΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΤΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
Ας γίνει αχτιδοβόλημα.
Η ΕΠΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ
Διαφεντεύουμε συνήθως ένα όραμα
ιουδαίους ή έλληνες
τη Μεγάλη Πέμπτη στα νέφη που κάποτε
την άπλωσα στο χαρτί
γιομάτος ανίερα ή θάλουσσα
φραστική τού νευρικού μου συστήματος.
/Αναστάσιμοι στίχοι για τους ανεχόρταγους νεκρούς/.
Τι χρονιά και εκείνη
στα χίλια εννιακόσια πενήντα οχτώ...
Χαμένη πια εικοσαετία.
Σήμερα συλλογιέμαι πόσο πιότερο
πλησίασα στο μηδέν της λαίμαργης πληρότητας.
Περιέχω λιγότερα προστάζοντας αρίφνητα
χειρίζομαι μόνος αερόστατα θνησιγένειας.
Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;
τίποτα-: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.
ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΙΗΜΑ
α. ψεκασμός από ερωτήματα
β. η ύπαρξη ζοφώδης αοριστία
μα ο θάνατος κυριολεξία
γ. ο εργαζόμενος ελπίδες
δ. αλουμίνιο
ε. νεκροφιλικά συμπτώματα: οι θρησκείες
ζ. δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω
Α. ιδού λοιπόν ο κοσμήσας
με ένα υπόλογο μηδενικό
τη ζωούλα του
Β. γαϊδουράγκαθο χειρονομίας
C. εκνευρισμός
D. δυσπεψία. ο ουρανός μου δεν έχει γαλάζιο
είναι μονάχα εχθρότητα
Ε. πέρδικα δροσερή με κοκκινέλι
F. το γράφειν...
πρέπει να φτάσει πια στην εξαγρίωση
οφείλουμε να τρελαθούμε
G. οφείλουμε /bis/ να ξεκλειδώσουμε
το Ένα
για να σταλιάσουμε κάποτε
πέρ’ απ’ των αριθμών τα ταραχώδη αγάλματα
ΟΧΥΡΟΥΜΕΝΟΣ ΜΕ Τ' ΑΣΤΕΡΙΑ
Σήμερα μόλις το εννόησα πλήρως:
όλα τραγουδούν στον πλανήτη
τα τσιγάρα μου τα τρένα τα αυτοκίνητα
η δασεία η ψιλή η περισπωμένη
/να ξέρεις όμως-: άλλο πράμα του λόγου η μαστοριά
κι άλλο η μαστορική της αγωνίας/
όλα τραγουδούν στον πλανήτη
λουλούδια πύραυλοι ασθενοφόρα κι αεροπλάνα
γαϊδούρια μοτοποδήλατα ραδιόφωνα οι ψαλτάδες
νευρώσεις παράνοιες οι βαρειές ψυχώσεις
και των αθρόων αστραπών η πανουργία
στου φωτός το θρόισμα
ο κακοήθης όγκος η αρτηρίτιδα κ’ η διπλή πνευμονία
τα μωρά της αμυγδαλωτής κυρά-Βασίλαινας
η αποτυχία η ευτυχία η επιτυχία η δυστυχία
όλα τραγουδούν στον πλανήτη.
ΦΑΣΜΑΤΟΦΑΝΕΙΑ
Χάθηκα δωρεάν από δίψα θανάτου τυλίγοντας
το κεφάλι μου με ξάστερους βοριάδες
μα η ζωή δεν είναι διόλου αποβλεπτική
μονάχα φλισκούνι – μάλιστα –
που δασκαλεύει την όραση με αδηφάγο αόρατο
πριόνι χαρούμενο στα χέρια μου η φτερωτή γραφίδα
κ’ οι άγγελοι λαμπρά ενσαρκωμένοι στ’ αεροπλάνα.
Δεν περιμένω χειροκροτήματα είμαι νεκρόσιτος
και είμαι επουράνιος από βαθειά βλακεία χειροποίητη.
δράττομαι βιβλικά φαινόμενα της ανεικονικότητας
αγιορείτης στον ασφαλτόδρομο με τα λεωφορεία
γελοίος όσο και το γέλιο. σχεδόν υπήκοος αντικρίσματος
που νοσταλγεί κατά σύμπτωση την τυφλότητα
συγχέονται συνεχώς η φαντασία και η πραγματικότητα
τι είναι άραγε στο μυαλό μου και τι είναι απ’ έξω
δεν το δύναμαι να ’χω απόκριση
οι ώρες μου κατακλύζουν απουσία. φωνασκός ο Λάζαρος
όχι
βρε κακορίζικοι αναγνώστες
χαντακωμένος από θλίψη αχερούσια
Bourdonnements d’ oreilles.
Η ΧΑΛΚΩΔΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗ
Προορισμός: Ο Αχέροντας –
αρνηθείτε το αυτό!
Τυχάριθμοι δεν είμαστε
στην πραγματικότητα;
Και τι εστί μιλώντας ύπαρξη;
Γνωρίζουμε κατά βάθος ή
κατ’ επιφάνεια
τα χρυσαφιά και ρόδινα κρεμμύδια;
Πηγή:http://poihshkaipoihtes.blogspot.com/2012/02/blog-post_06.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου