Θέλω να πετάξω
με της αγάπης τα λευκά φτερά
στ' αγέννητου καιρού
τους γαλανούς ορίζοντες
για ν' ανοίξω
σαν τα παράθυρα του σπιτιού μου
της ζωής όλες τις χάρες
κρατώντας στα χέρια μου
ξεδιπλωμένες νικηφόρες σημαίες
τους μεγάλους δρόμους,
π' οδηγούν αλάθευτα
στη χρυσή πολιτεία της ειρήνης,
στους φωτεινούς κήπους της λευτεριάς,
εκεί που δεν υπάρχουν κόμματα
εκλογές, απεργίες, συλλαλητήρια,
μυστικές αστυνομίες, καταδότες
δήμιοι, στρατός, όπλα,
παράσημα, αξιωματικοί, δεκανίκια,
εκεί που δεν χρειάζονται πια
μήτε οι ποιητές,
εκεί που όλα θάναι ποίηση, φως. μουσική.
Βασίλης Τερτίπης (1919-2009), Μυρτιές απ' το Νότο. Αθήνα: Διογένης 1988.
Αντλήθηκε από το προφίλ του Ηλία Μπιτσάνη: https://www.facebook.com/search/posts/?q=%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%B7%CF%82&epa=SERP_TAB
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου