Και η φωνή μου μούσκεμα
απ' τη βροχή του πόνου
που δέρνει το Φθινόπωρο
τις σκεβρωμένες θύρες
σου φέρνει ένα
μήνυμα θανάτου,
πολιτεία.
Άνθρωποι που πεινάσανε
στους δρόμους κουρασμένοι
φτύνουν χτικιό τ' απόβραδα
κι υφαίνουν στην καρδιά τους
από καιρό τα σάβανα
τα μαύρα του
χαμού σου.
Δικαιοσύνη-φάντασμα,
πειρατικό καράβι,
που πρακτορεύεις ύπουλα
με κραυγαλέα ψεύδη
τα βραδινά χαμόγελα
στα μάτια των ανθρώπων.
Θοδωρής Βλαχοδημήτρης (Σουληνάρι Μεσσηνίας 1925-Αθήνα 2005)
Πηγή: Θοδωρής Βλαχοδημήτρης, Ο άλλος δρόμος και 16 Ανέκδοτα Ποιήματα. Αθήνα: Εκδόσεις Σήμερα κι Αύριο 2012, σ. 62.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου