Ιωσήφ Ραφτόπουλος-Δύο ποιήματα

Το φεγγαράκι αρμένιζε

Το φεγγαράκι αρμένιζε κι' ο νιος το παρεκάλει:
«Για κάμε, φεγγαράκι μου, να σκοτεινιάση ο τόπος,
γιατί φοβάται η λιγερή νάρτη να μ' ανταμώση,
μην τη σκιαχτούνε τα πουλιά, μην τη νοιαστούν τ’ αηδόνια
κι' έβγουν με τα χαράματα και παν το διαλαλήσουν».
.......................................................................................................

Ύπνε

Ύπνε, σου δέεται η ψυχή μου η μαύρη,
την τρισπόθητη φέρε την χρυσή
τη λησμονιά, που δεν μπορεί για ναύρη
μ' αφιόνι, με μορφίνα, με κρασί.

Έτσι απαλά, γλυκά κι' ονειρεμένα. . .
κι' ως θ' αναπαύουμαι βαθιά βαθιά,
ω ύπνε, γίνε ο θάνατος για μένα,
να μην ξαναξυπνήσω πια.

Ιωσήφ Ραφτόπουλος (1890 - 1923)