Ἐπειδὴ καιροὺς τὸ ἔθνος δυστυχίας διατρέχει
ἐπειδὴ ἐλπὶς καμμία δὲν ὑπάρχει κατ' αὐτάς,
ἐπειδὴ καὶ τὸ Ταμεῖον εἰς δαπάνας δὲν ἀντέχει,
καταργοῦμεν τὰς πρεσβείας καὶ αὐτοὺς τοὺς πρεσβευτάς.
Διατάσσομεν ἀμέσως εἰς Ἀθήνας νἄλθουν ὅλοι,
καὶ ἀφίνομεν μονάχα τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει.
Ἐπειδὴ ὁ κόσμος ὅλος ἀπὸ φόρους ἐφορτώθη,
ἐπειδὴ δὲν τοὺς σηκώνει καὶ ἡ ράχη τῶν Ἑλλήνων,
ἐπειδὴ καὶ ὁ Τρικούπης κι' ἡ πατρὶς ἐχαντακώθη
μὲ τοὺς φόρους τῶν ἐλαίων, τῶν τσιγάρων καὶ τῶν οἴνων,
κι' ἐπειδὴ ἐφυγαδεύθη ἐκ τῆς τσέπης μας τὸ χρῆμα,
καταργοῦμεν τοὺς ἐμμέσους καὶ ἀμέσους παραχρῆμα.
Ἐπειδὴ στὰς θέσεις ὅλας ἀπαιτοῦνται καὶ προσόντα,
καταργοῦμεν καὶ τὰς θέσεις τὰς μικρὰς καὶ ἀνωτέρας,
καὶ προστάζομεν καθέναν βουλευτὴν ἀποτυχόντα,
νὰ ἐργάζηται δι' ὅλης τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἡμέρας,
δίχως κἂν λεπτὸ νὰ πέρνῃ... καταργοῦμεν δὲ προσέτι
καὶ τὸ δίκαιον ἀκόμη καὶ τὸ ἄδικον ρουσφέτι.
Καταργοῦμεν Ἐφορείας, καταργοῦμεν Τελωνεῖα,
καταργοῦμεν καὶ Νομάρχας καταργοῦμεν κι' Ἀστυνόμους,
καταργεῖται πρὸς τοῖς ἄλλοις καθεμιὰ συγκοινωνία,
καταργοῦμεν τοὺς στενοὺς καὶ πλατεῖς σιδηροδρόμους,
καταργοῦμεν βουλεβάρτα, καταργοῦμεν καὶ πλατείας,
καταργοῦμεν κάθε εἶδος καὶ διάταγμα δαπάνης.
Καταργοῦμεν καὶ τοὺς Δήμους, καταργοῦμεν κι' Ἐπαρχεῖα,
καταργοῦμεν τὰ μεγάλα καὶ μικρὰ οὐροδοχεῖα,
τὰ δημόσια πρὸς τούτοις Καταστήματα τοῦ Κράτους,
καταργοῦμεν καὶ καμπόσους δημοσίους ἀποπάτους.
Καταργοῦμεν τοὺς Συμβούλους, καταργοῦμεν τοὺς Πρυτάνεις,
καταργοῦμεν κάθε εἶδος καὶ διάταγμα δαπάνης.
Καταργοῦμεν τὰς μεγάλας καὶ μικρὰς διοργανώσεις,
καταργοῦμεν τοὺς στρατούς μας, καταργοῦμεν καὶ τοὺς στόλους.
Καταργοῦμεν τὰς ἐκτάκτους τῶν παρασκευῶν πιστώσεις
καὶ τοὺς Γάλλους τοὺς στραττάρχας καὶ τοὺς ἰδικούς μας ὅλους.
Καταργοῦμεν ἀτμοβαρείς, καταργοῦμεν ναυαρχίδας,
καταργοῦμεν τὰς Παράλους καὶ τὰς ἀτμοτελωνίδας.
Καταργοῦμεν τὰς δυνάμεις τῆς ξηρᾶς καὶ τῆς θαλάσσης,
καταργοῦμεν τὰς ἐντόκους καὶ ἀτόκους πληρωμάς,
καταργοῦμεν τὰ Ταμεῖα τῆς Ἑλλάδος μςα συμπάσης,
καταργοῦμεν δὲ καὶ ὅλας τὰς ἐδῶ οἰκοδομάς,
κι' ἐπιτρέπομεν μονάχα εἰς τὸ Κράτος ἕνα σπίτι
τὸ λαμπρὸν Φρενοκομεῖον τοῦ Ζωρζῇ Δρομοκαΐτη.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου διαβάζει το ποίημα του Γιώργου Σουρή "Καταργούμε".
ἐπειδὴ ἐλπὶς καμμία δὲν ὑπάρχει κατ' αὐτάς,
ἐπειδὴ καὶ τὸ Ταμεῖον εἰς δαπάνας δὲν ἀντέχει,
καταργοῦμεν τὰς πρεσβείας καὶ αὐτοὺς τοὺς πρεσβευτάς.
Διατάσσομεν ἀμέσως εἰς Ἀθήνας νἄλθουν ὅλοι,
καὶ ἀφίνομεν μονάχα τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει.
Ἐπειδὴ ὁ κόσμος ὅλος ἀπὸ φόρους ἐφορτώθη,
ἐπειδὴ δὲν τοὺς σηκώνει καὶ ἡ ράχη τῶν Ἑλλήνων,
ἐπειδὴ καὶ ὁ Τρικούπης κι' ἡ πατρὶς ἐχαντακώθη
μὲ τοὺς φόρους τῶν ἐλαίων, τῶν τσιγάρων καὶ τῶν οἴνων,
κι' ἐπειδὴ ἐφυγαδεύθη ἐκ τῆς τσέπης μας τὸ χρῆμα,
καταργοῦμεν τοὺς ἐμμέσους καὶ ἀμέσους παραχρῆμα.
Ἐπειδὴ στὰς θέσεις ὅλας ἀπαιτοῦνται καὶ προσόντα,
καταργοῦμεν καὶ τὰς θέσεις τὰς μικρὰς καὶ ἀνωτέρας,
καὶ προστάζομεν καθέναν βουλευτὴν ἀποτυχόντα,
νὰ ἐργάζηται δι' ὅλης τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἡμέρας,
δίχως κἂν λεπτὸ νὰ πέρνῃ... καταργοῦμεν δὲ προσέτι
καὶ τὸ δίκαιον ἀκόμη καὶ τὸ ἄδικον ρουσφέτι.
Καταργοῦμεν Ἐφορείας, καταργοῦμεν Τελωνεῖα,
καταργοῦμεν καὶ Νομάρχας καταργοῦμεν κι' Ἀστυνόμους,
καταργεῖται πρὸς τοῖς ἄλλοις καθεμιὰ συγκοινωνία,
καταργοῦμεν τοὺς στενοὺς καὶ πλατεῖς σιδηροδρόμους,
καταργοῦμεν βουλεβάρτα, καταργοῦμεν καὶ πλατείας,
καταργοῦμεν κάθε εἶδος καὶ διάταγμα δαπάνης.
Καταργοῦμεν καὶ τοὺς Δήμους, καταργοῦμεν κι' Ἐπαρχεῖα,
καταργοῦμεν τὰ μεγάλα καὶ μικρὰ οὐροδοχεῖα,
τὰ δημόσια πρὸς τούτοις Καταστήματα τοῦ Κράτους,
καταργοῦμεν καὶ καμπόσους δημοσίους ἀποπάτους.
Καταργοῦμεν τοὺς Συμβούλους, καταργοῦμεν τοὺς Πρυτάνεις,
καταργοῦμεν κάθε εἶδος καὶ διάταγμα δαπάνης.
Καταργοῦμεν τὰς μεγάλας καὶ μικρὰς διοργανώσεις,
καταργοῦμεν τοὺς στρατούς μας, καταργοῦμεν καὶ τοὺς στόλους.
Καταργοῦμεν τὰς ἐκτάκτους τῶν παρασκευῶν πιστώσεις
καὶ τοὺς Γάλλους τοὺς στραττάρχας καὶ τοὺς ἰδικούς μας ὅλους.
Καταργοῦμεν ἀτμοβαρείς, καταργοῦμεν ναυαρχίδας,
καταργοῦμεν τὰς Παράλους καὶ τὰς ἀτμοτελωνίδας.
Καταργοῦμεν τὰς δυνάμεις τῆς ξηρᾶς καὶ τῆς θαλάσσης,
καταργοῦμεν τὰς ἐντόκους καὶ ἀτόκους πληρωμάς,
καταργοῦμεν τὰ Ταμεῖα τῆς Ἑλλάδος μςα συμπάσης,
καταργοῦμεν δὲ καὶ ὅλας τὰς ἐδῶ οἰκοδομάς,
κι' ἐπιτρέπομεν μονάχα εἰς τὸ Κράτος ἕνα σπίτι
τὸ λαμπρὸν Φρενοκομεῖον τοῦ Ζωρζῇ Δρομοκαΐτη.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου διαβάζει το ποίημα του Γιώργου Σουρή "Καταργούμε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου