Γιώργης Μανουσάκης-Ταριχευτήριο πουλιών

Ι

Φτεροῦγες ἀνοιχτές δίχως πέταγμα
ἀνήσυχες κινήσεις δίχως σάλεμα.
Ἀγκυλωμένα τά μέλη, ξεραμένα
τά βλέμματα. Ἀπʼ τά μισάνοιχτα
ράμφη στάζει βαριά ἡ σιωπή.

Πίσω ἀπʼ τή γυάλινη πόρτα
ἔχει παγώσει ὁ χρόνος.

Ποῦ πῆγε ἡ μουσική τόσων
κελαϊδημάτων; Τό θρόισμα τόσων φτερῶν;

Μάταιη τῶν χρωμάτων ἡ χλιδή
καί τό μελετημένο ζύγιασμα τῶν στάσεων.
Μʼ ὅλο τό στολισμό τοῦ προσωπείου
σʼ ἀναγνωρίζω, παντοκράτορ Θάνατε.

Ἐσύ ʼσαι ὁ συνθέτης τῆς ἀπόλυτης σιγῆς
ἐσύ ὁ γλύπτης τῆς πιό τέλειας ἀκινησίας.

ΙΙ

Ὀνειρεύομαι μιά φωνή νά συντρίβει
τό κρύσταλλο τῆς σιωπῆς:

«Πουλιά, σαλέψτε τά φτερά σας
σπάσετε τήν ἀκινησία!»

Καί νά βρεθῶ ξάφνου
στό κέντρο ἑνός στροβίλου
στήν καρδιά ἑνός μυριόφωνου κελαϊδισμοῦ.

Νʼ ἀναρπαστῶ σέ σύννεφο φτερῶν
ξεθηκαρώνοντας μέσʼ ἀπʼ τό χρόνο
σέ μιάν ἀνάληψη πού θά μέ φέρει
στήν πηγή τῆς ἀσίγαστης μουσικῆς.


Ταριχευτήριο πουλιῶν καί ἄλλα ποιήματα, Οἱ Ἐκδόσεις τῶν Φίλων 1978.

Πηγή:http://www.poiein.gr/2010/10/02/aethnaio-iaiiooueco-adhaaaaessa-dhieciuoui/