Κική Δημουλά-Aller retour

Ω περιττά όλα αφηγηθείτε
σκορπίστε λίγες φρέσκιες λεπτομέρειες
πάνω σε τούτο το ελαφρό χαρτί – ας το σκεπάζει.

Αθόρυβη έξοδος. Όσο θροεί ένα μυστικό
καθώς πηδάει βαθιά στη διάσωσή του.

Έφυγε πριν εγκλωβιστεί
στην άγρια απροθυμία της να φεύγει.
Η θηριώδης που έτρεφε αγάπη για το σώμα σου
της κάθε αγάπης την κοινή θνητότητα μιμήθηκε:
σε κάτι πιο απρόφταστο κι από στιγμή πατώντας
στην απεριοριστία της ανέμισε κι ερρίφθη.

Κατ’ άλλους, σ’ έναν τρίσβαθο θεό
κατ’ άλλους, εκεί που λέμε στα παιδιά
για να μην κλαίνε, στον ουρανό.

Δοκιμαστική έξοδος. Κάτι σαν πείραμα
να ξεφύγει απ’ τη συνέπεια της φυγής της
μήπως και σπάσει το ζοφερό της αλληλένδετο
με τη συνέχεια της ζωής.

Όμως ποια συνέχεια εύκολα θυσιάζει
τις γόνιμες ωραίες διακοπές της
που της προσφέρει δωρεάν aller retour
ο θάνατός μας
για να διαιωνίζει μιαν άψυχη ροή της;
Ω περιττά όλα
αυτό το αποτυχημένο πείραμα
θέλει μόνο ένα δεκάδραχμο χαρτόσημο.
Αλλά είναι η γνωστή γραφειοκρατία του θρήνου
που σας καθυστερεί τόσο, περιττά.

Εσύ, τελευταίο φιλί, είσαι
απ’ όλα όσα κοσμογύρισα το μόνο
αύταρκες αυταπαρνητικό χωρίς
της ανταπόδοσης το κερδοσκόπο κίνητρο.
Σε παραδίνω
στη μόνη αθώα απ’ όσες κοσμογύρισα
ταπεινωμένη παγερότητα.
Ανίδεη, πικρότατα άθελή της
η απάθεια που σε δέχεται.

Ω περιττά όλα μην κλαίτε.
Στον κόσμο αυτόν μονάχα σεις ζείτε αιώνια.

Χαίρε ποτέ (1988)