-Το έμαθες το πήμα σου,
-Ποί-η-μα τη διόρθωνα , της έλεγα το ξέρω.
Και νόμιζα ότι τό ΄ξερα, μα εκεί μπροστά στον κόσμο,
στην πρώτη του δημοτικού, στην ξύλινη εξέδρα ,
προπάντων στον παππούλη μου μπροστά ,
πού ΄ ταν σαν ψάρι στη στεριά
έκεί στην πρώτη τη σειρά μακριά απ’ τα χωράφια,
εσάστισα ολότελα
και τό΄ χασα το ποίημα με το βαρύ φορτίο.
-γίνεται νά’ ναι ελαφρύ το ελληνικό το χώμα
η μία χούφτα ειδικά για τον ξενιτεμένο;
Τριάντα χρόνια αργότερα
η μάνα πια το έμαθε, λέει σωστά το ποίημα.
Μα απ’ το παλιό μου πάθημα και τη στερνή τη γνώση,
την ξέρω πια τη γλύκα του
-τότε το έλεγες σωστά. Πήμα της λέω.
Πήμα .
Σημείωση 1 -<<Χώμα Ελληνικό>>:Ποίημα του Ιωάννη Πολέμη.
Σημείωση 2- Πήμα –βάσανο, πάθημα, βασανισμός στα αρχαία ελληνικά
Γιώτα Αργυροπούλου, Νερά Απαρηγόρητα. Αθήνα: Εκδόσεις Πλανόδιον 2009, σ. 28 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου