Νάσος Νικόπουλος-Πολιορκία

... δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Καβάφης

Έμεινα αιχμάλωτος

στη μέση ενός χειμωνιάτικου δρόμου.

Στην ατέλειωτη άπλα μιας άγονης ερήμου

τα βήματά μου

ανοίξανε

βαθιές πληγές στην άμμο.

Τρεμουλιαστός φέγγει

ο ίσκιος μου στον ήλιο.

Σβηστά τα μονοπάτια

από χρόνους παλιούς

και το πέπλο της Σιωπής σκέπασε

τις παλιές πολιτείες του θρύλου.

Το καλοκαίρι,

Το καλοκαίρι με τις άγριες μπόρες

και τα δάκρυα,

δάκρυα ενός ατέλειωτου χειμώνα,

γράψανε θαμπές

ολοστρόγγυλες στιγμές.

Κι όμως

ολόιδιος είναι ο ουρανός επάνωθέ μου,

ολόιδιος καθώς στις χώρες

της Χαράς και της Ελπίδας,

εκεί που

οι χρυσές εκρήξεις της ανατολής

υπάρχουν στων μικρών παιδιών

τα γελαστά τα μάτια.

Τούτη τη νύχτα

θα σκύψω στο σώμα της καρδιάς μου.

Θα σκύψω να ψάξω

στης περισυλλογής μου τη σιωπή.

Τούτη τη νύχτα

το τραγούδι της ζωής θα ψιθυρίσω.

Μες στην ψυχή μου

θα υπάρχει δρόμος

θα υπάρχει οδός

Νάσος Νικόπουλος (1926-1991)

Πηγή: Νάσος Νικόπουλος, Έξοδος από τη νηνεμία, Αθήνα: 1959, σ. 7-8.

 Juan Manuel Blanes -The Captive