Νύχτα. Η Μαριάννα ένα σονέττο τού ζητούσε
κι αυτός την κοίταζεν ανήμπορος να πράξη·
το χέρι εκίνησε για να την αναπάψη,
μα ως πήρε το στυλό ξανά παραληρούσε.
Ανοίγ' η θύρα (αυτή που εκτός της τον εκλειούσε)
και σπεύδει φως όλο τον χρόνο για ν' αδράξη·
αργά τα μάτια του, απ' του πράσινου την βάψη,
βυθίζονταν σ' ένα μαβί που σιωπούσε:
«Μαριάννα, κι ένα μόνο ποίημα αν μου ζητάτε,
ίσως ο νους του σάς φανή πτωχός, μα η ρίμα
μες στην κρυφία ψυχή σκιρτά. Να μελετάτε
τ' αποτελέσματα που έπονται είναι κρίμα·
η πλήρης μοναξιά που υφέρπει στο τραπέζι
θα γίνη ένα παιδί ― θα κλαίη και θα παίζη».
Πηγή:
Πηγή: Ηλίας Λάγιος, Το βιβλίο της Μαριάννας, Αθήνα: Ίκαρος 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου