Καίτη Αλιφέρη Μακροπούλου-Στο διάβα της ζωής

Παίξε λατέρνα τον σκοπό
τον πλάνο και τον χαρωπό
που κάποια χρόνια πρωτεινά μας έπαιζες τα βράδυα…
Είναι η ζωή μας λιγοστή
κι όση μας μένει θα σβυστεί
μέσα σε κάποια σκοτεινά κι’ ανέσπερα σκοτάδια.

Πάνω στου κόσμου τον τροχό
ίδια ξεφεύγει πάντα ηχώ…
Μύριες οι λύπες και χαρές στη γήινη τη σφαίρα
μύριοι κι’ οι έρωτες τρελλοί
με μια πνοή απατηλή
γεννιώνται και πεθαίνουνε μέσα στην κάθε μέρα.

Τι όνειρα χιμαιρικά
μα κι’ αλλαγμένα σκηνικά…
ό,τι γνωρίσαμε τρανό πως πάντα έχει πεθάνει!
κι ούτε ένας ίσκιος του αχνός
όπως ο ξέθωρος καπνός
του καραβιού π’ απόμακρα ξεβγαίνει απ’ το λιμάνι.

Παίξε λατέρνα τον σκοπό
μέσα στο δείλι το θαμπό
τι κι αν τα τόσα γιασεμιά σιγά θα μαραθούνε;
άλλα θ’ ανθίζουνε ξανά
σε κάποια χρόνια πιο στερνά
κι άλλα τραγούδια θ’ αντηχούν σ’ όσους μετά θα ρθούνε


Καίτη Αλιφέρη-Μακροπούλου (Καλαμάτα,1915-1992)


(εφημ. Η Βραδυνή 30. 1.57)

Πηγή: Νίκος Καράμπελας, Μωραΐτικη Ποιητική Ανθολογία 1708-1958, Εισαγωγή: Γιάννης Σφακιανάκης. Καλαμάτα: Νέστωρ 1958, σ. 465.