Αφού είδαμε τον τρόπο με τον οποίο συνηθίζουν να φιλονικούν οι ισχυρογνώμονες και κακοπροαίρετοι αδαείς, θα δείξουμε ακόμη πώς καταλήγουν, πλείστες τις φορές, τούτες οι διαφωνίες: μολονότι κάποιοι είναι εξόχως προσεκτικοί και δεν σκοτίζονται πολύ, υπάρχουν άλλοι που, καθώς δεν κατόρθωσαν να αποδείξουν τα επιχειρήματά τους - τα οποία ούτε και οι ίδιοι μπορούν να καταλάβουν- προσπαθούν με μορφασμούς, χαμόγελα ή διακριτική ειρωνεία όχι μόνο να συγκαλύψουν την προφανέστατη άγνοιά τους αλλά να τη φορτώσουν στις πλάτες τους αντιπάλου τους, χρησιμοποιώντας παρόμοια κόλπα περιφρονητικής κολακείας. Διότι δε συζητούν για να βρουν ή , έστω, να αναζητήσουν την αλήθεια, αλλά για τη νίκη και για να φανούν οι πιο σπουδαγμένοι και ένθερμοι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης : όσοι δεν έχουν κουράγιο και υπομονή, καλό θα ήταν να τους αποφεύγουν.
Giordano Bruno, Περί του Απείρου, του Σύμπαντος και των Κόσμων ( μετάφραση Ισιδώρα Στανιμεράκη, επιμέλεια Παναγιώτης Δόικος ), εκδόσεις Ρώμη 2015 , σελ. 28.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου