Φέτος δε θα με βρεις εδώ σαν θα 'ρθεις χελιδόνι.
Πέρσι μπροστά στο θάλαμο της θλίψης κελαηδούσες.
Σε γέλασα και σ΄ έπιασα ταξιδευτή των ήλιων,
κι ένιωθα μεσ' τη χούφτα μου τους χτύπους της καρδιάς σου.
Στο πόδι σου έδεσα κλωστή να δω αν θα γυρίσεις.
Μα φέτος χελιδόνι μου, δεν θα με βρεις σαν θα 'ρθεις,
με τη γαλήνη τ' ουρανού, την άλμη του πελάγου,
γω της φωλιάς σου ο φύλακας, καλό μου θα 'χω φύγει
με τη μελάγχολη χαρά κι ένα τετράδιο στίχους.
Και θα ΄χω στο δισάκι μου τις στάχτες - προκοπή μου.
Και θα 'χω θύμησες λευκές κι ειδήσεις του θανάτου
τους ρεμβασμούς μου της σιωπής, πυράκανθου τις φλόγες.
όμως να ' ρθεις της μοναξιάς την πόρτα να κτυπήσεις
και τα φτερά στις φυλλωσιές του κήπου να τινάξεις.
Τα δένδρα στο χαιρετισμό, τις σάρπες θα πετάξουν
και θα γεμίσει ο κήπος μας με μέλισσες και με άνθη.
Κι εσύ στο σύρμα να σταθείς για μένα να κελαηδήσεις.
Να βγω κι εγώ απ' την πόρτα μου την ώχρα να σκορπίσω
κι απ' τους ρυθμούς και τους αχούς λίγη χαρά να πάρω
όση της μέλισσας φτερό, όση του ρόδου φύλλα...
Πίσω απ ' το θάμπος των λυγμών, το φέγγος της ελπίδας.
να δω κάποιας ανάστασης το φως, που της καρδιάς μου
-αγρίμι κι όρνιο, πόνε μου- το στίγμα να ξεπλύνεις.
Ν' ανοίξω το σπιτάκι μου και πάλι εκεί ν' ακούσω:
Με των αγγέλων τα φτερά κυρ' άνοιξη μας ήρθες...
Κι όταν το βράδυ γαληνό θ' απλώνει το μαγνάδι
και πίσω από το βλέφαρο, κυρά, και πίσω από τη σκέψη,
που στέκει τ' όνειρο βραχνάς, στοιχειό μου η φαντασία
τη ζώνει και το βλέμμα σου να ρίξεις Παναγία,
τον πικροχάρο να μη δω δάκρυ να πίνει κι αίμα...
Άριστος (Αριστείδης) Σταθόπουλος (Μουριατάδα Τριφυλίας 1912-1973)
Πηγή:http://kyparissialive.blogspot.com/2020/07/blog-post_448.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου