Κωστής Παπακόγκος-Τρία ποιήματα

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Βάδιζε στο γεφύρι

μ' ένα πανί στα μάτια

και το γεφύρι έσπασε και βούλιαξε

αθόρυβα στην άπατη χαράδρα.

Μα αυτός συνέχισε να περπατάει στον αέρα

ως τον αντίπερα γκρεμό με τ' αγκάθια -

εκεί που 'φτανε  κάθε αυγή

και πάντ' από καινούριο μονοπάτι.

ΤΑΝΑΓΡΑΙΕΣ

Όλα τα κόκαλα του ανθρώπου

μαζί κι οι σάρκες κι οι καημοί του

και τα βαριά του κρίματα

είναι δεν είναι μια χούφτα στάχτη.

Κι έτσι δε φτάνει πάντοτε να γίνει

έν' από κείνα τ' αγαλματάκια

που ψήνει η ανάσα του θανάτου.

Η ΣΤΑΝΗ

Κάθονται οι αιώνες δίπλα δίπλα

σαν τους τσομπάνηδες στη Γκιόνα.

Οι γεροντότερ' ιστορούν τί κάναν

οι νιότεροι τί δε θα κάνουν.

Στα πλάγια ανηφορίζουν τα παιδιά τους

κωφάλαλα με ξέχειλα ταγάρια.

Ψυχή δεν ξέρει τί έχουν μέσα.

από τη συλλογή του Κωστή Παπακόγκου ''ΙΘΑΚΗ'', Εκδόσεις Μανδραγόρας 2010