Απ΄ τις τόλμες που υπάρχουν όλες ειν΄ αυτός πιο ψηλά
ποτίζει τα μάτια στα όνειρά του με θάλασσα
εγκαταλείπεται στη μαύρη εκκλησιά.
Βρίσκει καιρούς η δύναμη να κλείνει την καρδιά του
και ρίχνοντας μεγάλους ίσκιους στο αίμα
λύνεται η μοίρα του θανάτου απ΄ τον καθάριο έρωτα -
αιωρείται
ζητώντας τα χέρια που κρατούν τους υετούς
πίσω απ΄ τα σκληρά νέφη σαν πούπουλα.
Είν΄ από κάθε τόλμη πιο πέρα
με τη φλόγα πληρωμένη στο θεό
έδωσε το λαμπερό νόμισμα
για να βγαίνει ο ήλιος απ΄ τις ανταύγειές του
κι απ΄ τον ήλιο η σελήνη μεσ΄ στον άργυρο φωσφορίζει -
ώσπου η φλόγα εκείθε κατεβαίνει δωρεάν
και σα γλώσσα φωτιάς
στα σπλάχνα του εμβαπτίζεται.
Και η φλόγα μερίζεται
στο στήθος
την καρδιά περιβάλλει και τα όργανα του σώματος
αναβαλλόμενα τις λάμψεις αλλάζουν ευγένεια
και πάλι φανερώνεται
απ΄ την ορμή του ύψους η φλόγα
στην πένθιμη κόμη του.
Τόλμες είναι τα μέταλλα που γίνονται
χρυσάφι με τη λίθο της ψυχής.
Πόσο ψηλά φτερουγίζει ο μάγος
δεν το ξέρουν οι εξουσίες.
1926 - 1990.
από την συλλογή ΠΟΙΗΜΑΤΑ [1961]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου