Το κινητό μου βασίλειο Αθήνα-Μέγαρα
μόνος κυρίαρχος σε δάση ρεματιές γκρεμούς
δίχως γερο-συμβουλάτορες μωρά εξαρτήματα
μ’ ένα σκέτο ρόπαλο
ντυμένος μοναχά με τη σκιά του λύκου
και τον τρομερόν ήχο της λέξης Δαμαστής
δεν είχα υπηκόους — δηλαδή τους είχα για λίγο
δεν ζούσαν ίσαμε την αυγή αν και είναι κακοήθεια
να λέγεται πως ήμουνα ληστής όπως ισχυρίζονται
οι παραχαράκτες της ιστορίας
η πάσα αλήθεια είναι πως ήμουν επιστήμονας
εφευρέτης κοινωνικός αναμορφωτής
πραγματικό μου πάθος η ανθρωπομετρία
εφεύρα ένα κρεβάτι στα μέτρα του τέλειου ανθρώπου
και μετρούσα μ’ αυτό τους ταξιδιώτες που έπιανα
ομολογώ πως είναι δύσκολο ν’ αποφύγεις
να τεντώσεις μέλη και να κόψεις ποδάρια
όσο περισσότεροι άρρωστοί μου πέθαιναν
τόσο βεβαιωνόμουν για την ορθότητα
της έρευνάς μου. Ο σκοπός ήταν ιερός
η πρόοδος απαιτεί θύματα
λαχταρούσα να καταργήσω τη διαφορά
ανάμεσα σε υψηλό και χαμηλό
ήθελα να δώσω ενιαία μορφή
στην αηδιαστικά ποικίλη ανθρωπότητα
ποτέ δεν έπαψα να πασχίζω
να κάνω τους ανθρώπους ίσους
με σκότωσε ο Θησέας ο φονιάς του αθώου Μινωταύρου
αυτός που βγήκε απ’ τον Λαβύρινθο με μιανής το κουβάρι
απατεώνας όλο κόλπα δίχως αρχές ούτε όραμα του μέλλοντος
έχω τη βάσιμην ελπίδα πως άλλοι
θα συνεχίσουν τον αγώνα μου
και θα ολοκληρώσουν το τολμηρό μου έργο
Zbigniew Herbert (1924-1998)
μτφρ. Γ.Π. Σαββίδης
Πηγή: Γ.Π.Σαββίδης, ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΦΤΕΡΑ, σελ.260 ΙΚΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου