Τι νόσος
τα μάτια σου να βλέπουν περιβόλια
και να μη φτεροκοπάν
τα γόνατα τα πριν τρεμάμενα
τις γόησσες ν’ αντικρίζουνε
με ήπιο πένθος
εκεί που η θάλασσα μεσημεριάζει μες στο ασήμι
εσύ να τήνε λες
νομίσματα
να ’χει στο στρώμα σου κάθε κορμί
τη γεύση συννεφιάς
κι η συννεφιά να μοιάζει σαν ν’ ανήκει
στη μέρα και στη νύχτα το ίδιο.
Θα ’πιαν πολύ τα αισθήματα χτες βράδυ
και κοιμούνται.
Από τη συλλογή Στα ξένα, εκδ. Κέδρος, 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου