Όπως και να’ ναι
εγώ θα περιμένω ένα σημάδι
καλό η κακό
άσπρο η μαύρο.
Γιατί από καιρό τα όνειρα μυρίζουν ύποπτα
οι λέξεις οξειδώνονται χέρι με χέρι
η ελπίδα στο στόμα δόντι χαλασμένο,
Κι αν είναι μέρα μεσημέρι
μ’ απανεμιά
βράδυ παραδομένο σε κακούς ανέμους
κι αν είναι να ‘ρθεις με καράβι μέσ’ απ’ το πέλαγο
στο βράχο του Αιγαία θα σε περιμένω
μην ξεχαστείς και δεν αλλάξεις τα πανιά.
Το Μπαλκόνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου