Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου όλους τους κρατήρεςτων ηφαιστείων της γης, την ευλογιά των λιμενεργατών της Νέας ΥόρκηςΖωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τους ευνούχους του νέουαυτοκράτορα, τη φωνή των γερανών του ΊβυκουΖωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τη μάνα μου την Έθελ—Έθελ την έλεγαν;— τον τελευταίο εραστή μου πουσκοτώθηκε πάνω σε μοτοσικλέτα στο ΣικάγοΖωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τη μέθεξη της τζαζτου ροκ εντ ρολ, του χασίς και των βαρβιτουρικώνΖωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τις ονειρώξειςτων ομοφυλοφίλων του Κίνσεϋ και των ιερόδουλων της Νέας ΥόρκηςΧαράξτε πάνω στο σώμα μου εκείνη την κυρίαστην τηλεόραση να λέει: τα μανιτάρια του Θιβέτ προτιμώνταιγια το γεύμα της ΤετάρτηςΧαράξτε πάνω στο σώμα μου τη φωνή μου σε δίσκο 78 στροφώννα τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο των Ηνωμένων ΠολιτειώνΈπειτα κυκλοφορήστε νύχτα τη μορφή μου σε σεντςσε χαρτιά τουαλέταςσε σχολικά τετράδιακαι σε φτηνά εσώρουχα.
Αυτά είπε εκείνο το πρωί η Μαίριλιν Μονρόεμπαίνοντας στα WC της Νέας Υόρκηςκρατώντας στα χέρια της τη μήτρα τηςτις ψεύτικες βλεφαρίδες της και το κεφάλι της.
Γιώργος Χρονάς, Τα αρχαία βρέφη, Οδός Πανός, Αθήνα 21983, σ. 49 (από τη συλλογή Βιβλίο 1, 1973).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου