Σβήσε τώρα το φως καλή μου
ώρα να επιστρέψουμε στο έρεβος
σε αυτή τη μυστική γωνιά της έξης μας
που σαν αθώοι θάψαμε στο νου
…μα ήταν για λίγο
Τόσο δεν λένε ότι κρατάνε τα όμορφα;
Και εμείς ανήμποροι, εμείς καταραμένοι
να μην προφταίνουμε να αδράξουμε όσα όνειρα
εκπλήρωση ζητούσαν
Ό,τι ευχόμασταν να ζήσουμε, αφήσαμε να τρέξουν σαν ποτάμια
που χάνονται στο σίγουρο απέραντο.
Ούτως η άλλως
μονάχα η θάλασσα αφουγκράζεται επιθυμίες…
Από την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Βάκρινου, Απροσδιόριστα Ψυχής Κομμάτια, εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ, 2014.
Αναδημοσίευση από: https://tokoskino.me/2014/09/27/%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AC%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου