Μαρία Πολυδούρη-Ο πόθος της ζωής

Είνε ο πόθος μου τέτιος, αγέρα

σαν τον άγριο θυμό σου
που στις πλούσιες κοιλάδες σφυρίζει.
Είνε ανήμερος, άγρια φοβερά,
πλούσιοι οι τόποι βαθιά μου
και σα χάρος σκληρός τους θερίζει.

Κάθε ελπίδα, κάθε όνειρο νέο
το χαϊδεύει σαν αύρα
ζωοδότρα στα εαρινά φύτρα.
Κι' αν αυξάνη και γίνεται ωραίο,
είνε η γόνιμη ορμή του
που θα γίνη η σκληρή καταλύτρα.

Ανέκδοτα ποιήματα