Πρωταρχική και τελευταία πέτρα αβάσιμης τύχης,
μόλις που πέθανε
με την ψυχή και όλα της, Οκτώβρης σπίτι κι έγκυος.
Από τρεις μήνες απουσίας και δέκα γλύκας.
Πως το πεπρωμένο,
εστεμμένο μονοδάκτυλο, γελάει.
Πως πίσω ξεζευγιάζουν ζεύγη αντιθέτων.
Όπως πάντα προβαίνει ο αριθμός
κάτω από τη γραμμή κάθε αλλαγής.
Πως κόβουν τις φάλαινες σε περιστέρια.
Πως με τη σειρά τους αυτά αφήνουν το ράμφος
κυβισμένο σε τρίτη φτερούγα.
Πως πηδάμε στη σέλα, ατενίζοντας μονότονα καπούλια.
Ρυμουλκείται δέκα μήνες κατά τη δεκάδα,
προς άλλο υπερπέραν.
Δύο τουλάχιστον μένουν ακόμα σε φασκιές.
Και οι τρεις μήνες της απουσίας.
Και οι εννιά της κυοφορίας.
Δεν υπάρχει ούτε μια βία.
Ο ασθενής σηκώθηκε,
και καθιστός παγωνιάζει γαλήνιες μίξεις.
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου