Andrei Bely-Έρωτας

Ήταν μια ώρα ήρεμη. Έσκαγε στα πόδια το κύμα.
Χαμογέλασες, λέγοντας για αποχαιρετισμό:
«Θα συναντηθούμε ξανά … Εις το επανειδείν…»
Με ξεγέλασες. Κι οι δυο γνωρίζαμε,

πως την βραδιά εκείνη χωρίσαμε για πάντα.
Τα σύννεφα πυράκτωσε η άλικη φλόγα.
Σηκώθηκαν τα πανιά του πλοίου.
Πάνω από την θάλασσα ακούστηκαν οι κραυγές των γλάρων.

Κοιτούσα μακριά, γεμάτος θλίψη.
Αχνά διακρίνονταν το καράβι, που την αυγή απέπλευσε
Μέσα στα τρυφερά, αφρισμένα κύματα,
Σα κύκνος λευκός μʼ ορθάνοιχτα φτερά.

Και να που το βρήκε η συμφορά.
Στο φόντο του αχνού χρυσαφένιου ουρανού
Άξαφνα ένα σύννεφο ομίχλης φάνηκε
Και άστραψε ο δυνατός αμέθυστος.

Μόσχα
1901 ή 1902

Αndrei Βely (1880-1934)

Μετάφραση: Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Πηγή: https://www.poiein.gr/2011/09/08/andrei-aely-1880-1934-aieieuaei-iaoon-adhssiaoni-acithonco-a-oneaioaooeessaco/