Ό,τι απόμεινε από σένα
εδώ στο σπίτι μου
είναι εκείνος ο λεκές απ’ το τσιγάρο σου,
μνήμη μελλοντική
που πάσχιζα τότε να εξαλείψω
και θύμωνα και τα ’βαζα μαζί σου
για την απερισκεψία σου.
Τώρα αυτό το ανεξίτηλο σημάδι στο χαλί
μοιάζει μ’ αυτό το τραύμα
το ανεπούλωτο στο στήθος μου,
παιδί μου, είναι ο πόνος μου
εκτεθειμένος μπρος στα έκπληκτα τα μάτια μου,
ανελέητος,
πέφτω στα τέσσερα
ξανά και πάλι
τον φιλάω.
Αγγελική Σιδηρά, «Ποιήματα 1983-2021», Εκδόσεις Κέδρος, Νοέμβριος 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου