Θανάσης Κ. Κωσταβάρας, «Σε είδα πάλι απόψε στον ύπνο μου»

Σε είδα πάλι απόψε στον ύπνο μου.
Αγγελική των ονείρων
σε είδα πάλι,σαν ένα πουλί που πέταγες γύρω μου.
Σαν ένα απίθανο φαντασμαγορικό πουλί.

Κι οι φτερούγες σου έριχναν πάλι πάνω στις πληγές μου τον ίσκιο τους. 

Απελπισμένα σ’ αγάπησα πάλι.
Απελπισμένα και δυνατά σε πήρα και σ’ έσφιξα πάνω στο στήθος μου.

 Και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. 

Κι έτσι όπως άρχισες το τραγούδι, η ψυχή μου σπαρτάρησε.
Κι ένιωσα μέσα μου να φυτρώνει το στάχυ.
Εκείνο το στάχυ που μόνο η αγάπη μπορεί να το σπείρει.

Και δε γίνεται να χαθεί
παρά όταν ο κόσμος χάσει τελείως την πίστη του.

Την πίστη του και τα όνειρά του.

Κι όταν όλα βουλιάξουν
μέσα στην πιο ψυχρή, την πιο σκοτεινή και απάνθρωπη
σιωπή.

(Από τη συλλογή «Τα Ερωτικά» , εκδ. Ζώδιο, 1986)

Πηγή: https://www.andro.gr/empneusi/poems-lovers/2/