Κώστας Βάρναλης - Άσωστη είναι η νύχτα

Κι άσωστη είναι η νύχτα κι άσωστο είν' το δάσος

κι άσωστο είν' το δάσος κι ολοσκοτεινό.

Μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,

μιαν αυγή με ρόδα κάτου στο γιαλό.

Και σε κράζω πάλε μες στην έρμην ώρα

και σε κράζω πάλε, ω χλωμή αδερφή,

ω αδερφή θλιμμένη, δράμε στο πλευρό μου

κι έχω μες στα τρίστρατα χαθεί.

Ω αδερφή θλιμμένη, στα θολά σου μάτια

μιαν αυγή με ρόδα που είδα να γελά,

ω αδερφή του ονείρου δείξε μου τη στράτα,

τη χαμένη στράτα μέσα στην ερμιά.

Ω αδερφή του πόνου, στα γλαρά σου μάτια

μιαν αυγή με ρόδα που είδα έναν καιρό

μιαν αυγή με ρόδα μου είπαν πως γελάει,

μιαν αυγή με ρόδα κάτου στο γιαλό.

Πηγή: Τα ελεγεία και τα ειδύλια, 1898, (ψευδώνυμο Πέτρος Βασιλικός)