Αποδώ θα περνούσε το περιστέριείχαν ανάψει δαδιά γύρω στους δρόμουςάλλοι άνθρωποι φυλάγαν στις δενδροστοιχίεςπαιδιά κρατούσαν στα χέρια σημαιούλες περνούσαν οι ώρες κι άρχισε να βρέχειέπειτα σκοτείνιασε όλος ο ουρανόςμια αστραπή ψιθύρισε κάτι φοβισμένακαι άνοιξε η κραυγή στο στόμα του ανθρώπου τότε το άσπρο περιστέρι μ’ άγρια δόντια σα σκύλος ούρλιαξε μέσα στη νύχτα Όταν σας μιλώ, 1956 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου